Hoe meer je aan een manuscript schaaft, hoe beter het wordt. Maar hoe doe je dat eigenlijk? Waar moet je allemaal op letten?
Met dit filmpje wil ik je graag verder helpen:
Wil je graag dat ik je help bij het verbeteren van je manuscript? Kijk dan even hier.
Volgende maand word ik 49. Gemakkelijkheidshalve zeg ik nu al 50, dat klinkt ook beter, en het scheelt maar één jaar.
Nu ben ik een mevrouw, ik blaak van de levenswijsheid, zoveel dat ik al meemaakte!
Het is jammer dat ik nooit tijd neem om naar mezelf te luisteren, dus bij deze. Een lijstje van de dingen die het leven me geleerd heeft:
- Hoge hakken dragen heeft geen enkele zin. Nooit. Het maakt alles maar moeilijker.
- Ook het ontkennen dat je een leesbril nodig hebt heeft geen zin. Ook dat maakt alles maar moeilijker.
- Een mens is een vat vol emoties. Ook dat maakt alles moeilijker, soms ook wel mooier.
- Op sokken en onderbroeken na, hoeven kleren niet na één dag in de was. (Misschien richt deze wijsheid zich meer naar mijn kinderen dan naar mezelf.)
- Niemand hoeft van de grond te eten, dus hoeft de grond ook niet proper te zijn.
- Kippen houden is interessanter dan ramen wassen, en het levert ook meer eieren op.
- Het heeft geen enkele zin om een vleugelpiano te hebben. Maar niet alles moet zin hebben.
- Komodovaranen kunnen zich ongeslachtelijk voortplanten.
- Eikels zijn eetbaar als je er eerst de tannines uitwast.
- Boos zijn gaat eigenlijk altijd over.
- Het is niet erg om nat te worden van de regen, ook nat zijn gaat eigenlijk altijd over.
- Panty’s en broekkousen houden beter op als je er een onderbroek boven draagt.
- Rode wijn vermengd met witte wijn lijkt op rosé, maar het is toch niet helemaal hetzelfde.
- Er is niets mis met elke dag wafels bakken.
- Er is niets mis met het voornemen om minder koffie te drinken, maar lang hou je zo’n voornemen meestal niet vol. (Althans, bij mij is dat zo.)
En dan te bedenken dat de wijsheid alleen maar zal toenemen.
Noem me geen schouder
en kom hier niet huilen
wij waren december,
vergaten de gang
Dat onder het blad
al wat voorjaar komt rijpen
opnieuw zijn we weerbaar
maar we lijken nog bang
Ze zijn voorbij, de vreselijke feestdagen.
Ik voel me alsof iemand die al weken mijn hoofd onder water hield me eindelijk loslaat. Er is weer lucht, en ik kan weer vooruit kijken.
Ik weet niet wat het is dat ik zo haat aan december. Verplichtingen?
Dit jaar had ik er geen, en toch was er die dreiging.
Misschien is het iets dat ik geërfd heb van mijn moeder. Of van haar gedrag. De nukkigheid waarmee ze elk jaar dezelfde vijf lelijke kerstballen ophing, om ons plezier te doen. De manier waarop ze zowel kerstavond als oudejaarsavond doorbracht in haar peignoir, om dan zoals altijd om tien uur te gaan slapen. Omdat zij het zich niet kon permitteren, al dat feesten.
Het kan ook iets anders zijn, er is zoveel dat me tegensteekt aan deze periode. De te luide vrolijkheid om niets, kerstmuziek, de continue stroom van reclame voor cadeautjes,… Och, soms ben ik gewoon brombeer, maar in januari stopt dat gelukkig wel.
Intrigeert het je om je eigen wereldje te bouwen? Helemaal met je eigen beelden, verhaallijn of verhaalidee, de door jou gekozen (of gemaakte) muziek, geluiden, stemmen? En ben je iemand die niet uitblinkt in het hanteren van technische snufjes en ingewikkelde programma’s? Dan is stop motion iets voor jou.
Om je al aardig op weg te helpen organiseer ik een workshop rond stop motion met uitgeknipte figuren. Op twee uur tijd laat ik je ervaren op welke manier je een filmpje kan opbouwen. Welke materialen en programma’s je nodig hebt (en dat zijn geen dure of ingewikkelde dingen). Hoe je tot decors kan komen en hoe je bewegende personages kan maken.
Met dit afspeellijstje probeer ik je alvast warm te maken: https://www.youtube.com/watch?v=rGSMfXzdf74&list=PLkhEVmSl_tHgUAtpjUig6hI6r3IRmzcFL
Wanneer? Zondag, 22 januari 2023, van 11 tot 13 uur
Waar? Via zoom, je kan de workshop dus volgen van waar je wil; bij je inschrijving ontvang je een link (weet je niet hoe zoom werkt? Laat het me weten, ik leg het je graag uit)
Prijs? 19 euro
Vragen of inschrijven? Sandrine.lambert@telenet.be (of pm via Facebook of Instagram)
Ik leef niet met de illusie dat de dingen beter gaan gaan omdat we binnen enkele uren een nieuw jaar ingaan. Ik hoop op meer licht wanneer de dagen weer langer zijn, op meer zon wanneer het weer lente wordt. Dat duurt nog wel even.
Was dit jaar anders dan andere jaren? Zeker. Elk jaar is verschrikkelijk verschillend, het leven is te kort om niet heel snel te evolueren.
Ook dit jaar was er een met vrolijke momenten en van dikke shit, van desillusies en van verwachtingen, van tekenen, schrijven en muziek, van liefde en vriendschap, van jaloezie en kleinmenselijk zijn. Van gul en gesloten zijn.
Ook van kinderen die volwassen werden, van verhuis en plannen voor een tiny house, van veel stop-motion en van eikelpannenkoeken, van nieuwe kippen en een elektrische fiets.
Volgend jaar weer van dat, maar dan anders.
Hoe 80 graden we vaak lopen
te moe om gewoon recht te staan
De vele woorden die verdrieten
en dat die nooit echt overgaan
Wat zijn we maar papieren bootjes
die zinken als de regen komt
een hand die zoekt naar andere handen
maar zich toch om een balpen kromt
Om maar een beetje voor te leven
of schaduw van een tijd te zijn
Ons leven is dat afscheid nemen,
van heel groot groeien naar weer klein
Zij was alleen dat meisje
dat dacht dat leven spelen was
dat deed ze met haar poppen
dat deed ze zomaar in de klas
Ze speelde met haar schildpad
ze speelde met haar kat
Het leven is geen spel hoor,
zeiden de mensen, wist je dat
Maar zij speelde verstoppertje
niemand die haar vond
zij speelde dat niemand haar zag
met haar hoofd in de grond
Zo hield ze zich verborgen
tot na haar pubertijd
tot ze al grotemensig was
en spelen doet ze nog altijd
Op deze blog schrijf ik liefst over wat me bezighoudt, en op dit moment is dat (naast 101 andere dingen) glaceren in acryl.
Mijn interesse werd opnieuw gewekt door een van mijn studentes in de opleiding Illustreer je eigen kinderboek: https://www.aagvernelen.be/illustreer-je-eigen-kinderboek
Het was even geleden dat ik daar nog bewust mee bezig was. Bovendien was ik eerder eigenlijk vooral bezig met glacerend schilderen in olieverf. Maar nu komt het erop aan een les te ontwikkelen rond glaceren in acryl, die interessant is voor mijn studenten. Een les waar ze ook onmiddellijk mee aan de slag kunnen. Die ze ook, zonder veel moeite, kunnen inpassen in hun eigen werk.
Dus bekijk ik video’s, doe ik opzoekingswerk en maak ik probeersels. Ook voor mezelf is opfrissen en verrijken bijzonder waardevol. Dat is één van de redenen waarom ik graag lesgeef in de school van Agatha.
Er is een lente die al groeit
als een kiemen in mijn kruin
en verlangen naar water, de beetjes die nog kleven
aan de aarde die nog slaapt
Want weet je nog hoe we
de nachten vervingen door een avond
eindeloos tot aan de sterren of nog later
en dat we zelf die avond waren