Vertel me hoe ik in kan tomen
hoe ik zonder daarom weg te vliegen
genoeglijk weg kan dromen
En leer me zachtjes vast te houden
zonder te omklemmen
hoe ik gewoon wandelen kan
zonder steeds te rennen
Bewaar mijn sleutels, pil en bankkaart
zodat ik niet meer kan vergeten
en fluister al die dingen weer
die ik al lang moest weten
Laat me kijken met jouw ogen
toon me de dingen die jij ziet
Zeg maar hoe ik beter word
maar verander me verder niet

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Eensklaps verlangend naar twee meubelwinkels

Mijn moeder en ik, wij wandelden veel. Op vrije dagen drie maal per dag. Geen avontuurlijke tochten, maar ommetjes van ongeveer een half uur. Wij hadden daar geen hond voor nodig. Eigenlijk ben ik pas laat tot de ontdekking gekomen dat niet iedereen dat doet. Onbenullige wandelingen mogen dan wel gezond zijn, als gespreksonderwerp deugen ze niet.
Soms, als het veel regende, gingen we wandelen in meubelwinkels. Er waren er twee op de Luikersteenweg vlak bij ons thuis: Meubelen Proesmans en Boyen-Libert. Dan wandelden we eerst doorheen de ene winkel, en dan doorheen de andere. In plaats van bomen, koeien en velden zagen we kasten, zetels en stoelen, verder was alles precies hetzelfde.
Het regent weer, en ineens verlang ik naar twee meubelwinkels, vlak bij mij thuis, om daar te kunnen wandelen tot de zon weer schijnt.

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Hoe buiten adem we ons liepen
te mager om nog mens te zijn
Het onverdroten vluchten voor de leegte
de sleur zelfs in de jachtigheid
de angst om af te wijken
en weer proberen te herstellen
en trachten om groter te lijken
Om dan, net voor de eindmeet
wat spijts terug te kijken

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Nieuw aanbod in Wezemaal

Omdat het er zo mooi is, organiseer ik graag nog eens enkele workshops in Wezemaal. Het lijkt me fijn om in september alvast twee workshops te organiseren: één rond het schrijven van poëzie voor kinderen, en één rond Visuele Poëzie. Veel poëzie dus, op deze poëtische plek.

WORKSHOP: POËZIE VOOR KINDEREN

Schrijf je graag gedichtjes? Rijm je graag? Zit er een kind in jou die daar van houdt, of heb je zo’n (klein-)kind of klas? Schrijf dan snel in, gedichten schrijven voor kinderen is niet moeilijk eens je op een spoor zit. En op dat spoor word je gezet! Dit alles op een unieke locatie en met een kleine groep.

Wanneer? 12 september, van 10 tot 12 uur
Voor wie? Voor volwassenen die graag voor kinderen schrijven
Prijs? 15 euro
Waar? Steenweg op Nieuwrode in Wezemaal
Inschrijven? sandrine.lambert@telenet.be (of stuur me een bericht via messenger, whatsapp, sms,…)

Meer info over de workshop Visuele Poëzie volgt snel!

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Korte cursus Authentiek schrijven

 

Samen met Agatha Cornelia ontwikkelde ik een korte online cursus voor wie ervan droomt om zijn eigen kinderboek te schrijven. Deze cursus is veel korter dan onze lange opleiding, maar je vindt er wel massa’s tips en manieren om echt in het schrijven te komen en erin te blijven. Een goede opstap voor wie in zijn droom om ooit een eigen kinderboek te schrijven gelooft. Alle info vind je hier: https://www.aagvernelen.be/authentiekschrijven

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Nieuwe wereld

Dagelijks kwamen er tientallen bussen vol kinderen aan. Dagelijks verlieten tientallen halflege bussen de parkeerplaats. Wisten ze dan van niets? O, ze wisten het wel degelijk, maar verlokking kan sterk zijn.
Van het piepen, dat de muziek overstemde, ging al dreiging uit. En ook het gifroze snoepgoed voorspelde niet veel goeds.
Alleen van de lange wachtrijen ging geruststelling uit. Iedereen wou het dus echt. De kinderen waren dapper genoeg om zich op attracties te wagen die drie keer overkop gingen, zonder dat er ook maar iemand vastgemaakt werd. En ook al zagen ze tijdens het wachten hoe er kinderen uit het treintje vielen, dit was precies wat ze wilden.
Wat er met de gevallen kinderen gebeurde was onduidelijk, maar er werd gefluisterd en geroepen dat dit pretpark de toegangspoort was tot de nieuwe wereld. Waar konijnen groot waren als paarden, maar veel zachter om op te rijden. Waar alles eigenlijk zacht was, en niemand ooit geniepig.
(gewoon een schrijfseltje om de dag mee te beginnen)

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Nieuwe online cursus Portret tekenen

 

Zelf zou ik niet zo gauw beweren dat Portrettekenaar een beroep met toekomst is, die slogan heb ik niet zelf verzonnen… Maar ik heb wel heel hard mijn best gedaan om er een boeiende cursus van te maken! Voor iedereen met interesse in het tekenen van portretten:

https://www.centrumvoorafstandsonderwijs.be/cursus/portrettekenen/tportek?fbclid=IwAR1OQlpAOtOkVB7Of6wndt3tI-YxiXSXYQWglJqI2jiurmRMeLBEp2vGi4Y

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Barbara

Ik hou van franstalige muziek, het kan me heel erg raken. Wellicht komt dat doordat het Frans mijn moedertaal is. Ondertussen spreek ik het niet meer zo goed, wat wel jammer is, maar ik heb gewoon niet meer zo vaak de kans om het te spreken. Toch blijft het de taal waarin mijn grootmoeder vloekte, waarin ik als kind met de poppen speelde en waarin ik de volwassenen aan tafel hoorde spreken terwijl ik zelf onder die tafel zat. Daar waar de ouders van veel van mijn vrienden naar Bob Dylan en The Beatles luisterden, luisterde mijn moeder naar Brassens en Brel. Maar nu nog blijf ik Franstalige muziek ontdekken die me van mijn sokken blaast. Laatst ontdekte ik Ann Sylvestre, die in de jaren 60 en 70 populair was, maar ook Ridan die nu bekend is om zijn  fijne muziek en geëngageerde maar toch poëtische teksten.

Barbara ontdekte ik via Pomme (nog zo’n ontdekking!), en het mooie lied “Göttingen”, maar dit liedje vind ik misschien nog mooier. Ik speel het op een zeer eenvoudige manier omdat ik nu eenmaal geen echte pianiste ben, maar ik geef dit lied en het werk van deze boeiende zangeres graag door.

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS