Een eigen stijl hebben, dat schijnt belangrijk te zijn voor wie schrijft, tekent, schildert, sport en zelfs autorijdt.
Je eigen stijl, dat is die persoon waar je naar zoekt zonder te weten hoe die eruit ziet. Soms zien anderen hem wel, je krijgt een precieze omschrijving. Je luistert hoewel je voelt dat het niet klopt. Omdat het zo niet werkt.
Het is een weefsel dat je bekomt nadat je jarenlang op goed gevoel hebt zitten weven. Daar kijk je op terug en je denkt: zo, dat is het dus dat ik maak. Je neemt je voor om hetzelfde te blijven doen, maar dan nóg meer in je eigen stijl. En dan loopt het mis. Omdat het zo niet werkt.
Een eigen stijl hebben moet overroepen zijn. Misschien is het een sprookje, een verhaal om wevers aan de gang te houden. Omdat winters anders koud zijn.
