Laat me een zin schrijven
één zin die de zwaluw overstijgt
want boven mijn bed begint de lentehemel
een draadje zon dat zich tussen de wolken rijgt
Ik eet nog kool om aan te sterken
en ik drink uit een helder glas
zo kan ik groeien als verwachting
en ook omdat ik liefst doorzichtig was
Een vlieg beroert al paardenstaarten
er is een merel die met takjes breit
er is geen zin die lente vol laat worden
maar wel één woordje, dat is
tijd
