Hier blijf je met je zitten
een buik van stenen vol
Het is te koud om te gaan slapen
te kil om vriend te zijn
En ook ik mis nu wat schouders
en zelfs mijn armen zijn te klein
Weet jij nog wat we deden?
wat leven nu zo zwaarder maakt
wat er plots aan je stoel ging kleven
zodat je niet meer bij me raakt
Laat ons gewoon omkeren
naar het leven kijken als naar een spel,
alles wat moeilijk is negeren
Misschien lukt alles
dan weer wel
Avondrood
