Of er wreedheid in vulkanen schuilt
als zij onderhuids niet meer vergaren
En hoe lichamen ontkennen
en wij ook niet durven vragen
Dat we soms onhandig zijn
zonder veel verfijning leven
Zomaar nemen wat we krijgen
zonder daarom terug te geven
Zonder wangen om te voelen
zonder armen om te vluchten
en geen huid om in te schuilen
enkel dorstig in het zuchten
En och, dat beetje te veel druk
barst soms uit,
slaat alles stuk
Avondrood
