Nog niet zo lang geleden bedacht ik dat ik dit jaar de meest intense winter van mijn leven had. Niet dat het uitzonderlijk koud was geweest, maar zonder centrale verwarming en warm water voelt alles anders. Intens – niet negatief. Integendeel misschien, het maakte me heel bewust van de winter, en ook verlangerig naar de lente.
Aan het einde van de lente, voel ik me nu ook denken dat dit de meest intense lente van mijn leven is. Wat een weelde! In de tuin is er zo ongeveer evenveel keuze als in een supermarkt. Vandaag pannenkoeken met vlierbloesem, morgen humus met brandnetel en tijm, gisteren confituur van kruisbessen en klaprozenblaadjes,…
Ondanks de hoge temperaturen is het huis nog best wel koel, en de planten houden ook het hoofd hoog, dankzij de mulchlaag.
Wat de zomer zal brengen is nog heel even afwachten. Van mij mag het even intens worden. Zelfs al voelt dat als te warm. Het zal de herfst opnieuw zachtheid geven.
