Voor mij is de boekenbeurs dit jaar afgelopen. Het was wat het moest zijn. Twee dagen gevuld met interessante ontmoetingen:
Gesprekken met de uitgever en met andere auteurs, over koetjes en kalfjes en af en toe over de ezels die we zijn om voor het boekenvak te kiezen.
Lieve babbels met mensen die een oprechte belangstelling toonden voor onze boeken.
En dan nog de praktische vragen: Wie wil nog een Grimbergen?
Het waren best zotte dagen en na die dagen volgden zotte nachten. Van de rug naar de linker- en daarna naar de rechterzij, me afvragend wat ik eigenlijk verwacht van het schrijven, van het illustreren, of in het algemeen van het scheppend bezig zijn.
Uiteraard is zo’n nacht volkomen zinloos. Ik weet het niet.
Wat voor mij wel belangrijk is, is het tonen van mijn werk en uitgedaagd blijven om te groeien. Tijd vrijkopen ook, om ermee bezig te zijn. Het is jammer en weinig romantisch, maar altijd opnieuw komt er geld bij kijken.
Gelukkig hoeft dat nu ook weer niet altijd. Soms maak ik gewoon iets kleins als een soort cadeautje.
Dit bijvoorbeeld:
(In mijn webshop post ik af en toe zo’n boekje.)
