Ik hou van franstalige muziek, het kan me heel erg raken. Wellicht komt dat doordat het Frans mijn moedertaal is. Ondertussen spreek ik het niet meer zo goed, wat wel jammer is, maar ik heb gewoon niet meer zo vaak de kans om het te spreken. Toch blijft het de taal waarin mijn grootmoeder vloekte, waarin ik als kind met de poppen speelde en waarin ik de volwassenen aan tafel hoorde spreken terwijl ik zelf onder die tafel zat. Daar waar de ouders van veel van mijn vrienden naar Bob Dylan en The Beatles luisterden, luisterde mijn moeder naar Brassens en Brel. Maar nu nog blijf ik Franstalige muziek ontdekken die me van mijn sokken blaast. Laatst ontdekte ik Ann Sylvestre, die in de jaren 60 en 70 populair was, maar ook Ridan die nu bekend is om zijn fijne muziek en geëngageerde maar toch poëtische teksten.
Barbara ontdekte ik via Pomme (nog zo’n ontdekking!), en het mooie lied “Göttingen”, maar dit liedje vind ik misschien nog mooier. Ik speel het op een zeer eenvoudige manier omdat ik nu eenmaal geen echte pianiste ben, maar ik geef dit lied en het werk van deze boeiende zangeres graag door.
