Hoewel ik graag portretten teken, doe ik dat eigenlijk nooit in kleurpotlood.
In het kader van een cursus die ik voorbereid, deed ik dat vandaag wel.
Ik maakte er een video over omdat dit toch meer zegt dat een geschreven beschrijving.
Met dit portret was ik toch wel enkele uren bezig, het was rustgevend en aangenaam.
Morgen ga ik met dit portret een creatieve verwerking maken in mijn schetsboek.
Iets dat vloekt met het zachte, en het toch behoudt. Iets dat me doet denken: zonde van al dat werk, en: goed dat ik het durfde verknoeien. Om er dan achter te komen dat het helemaal niet verknoeid is. (Of tenminste, daar hoop ik op, maar alles is onzeker. Altijd.)
Avondrood
