Ik heb me opgesloten in mijn buik, enkele dagen nog, tot de feestdagen echt afgelopen zijn. De koffie die ik drink houdt me warm. Buiten schijnt de zon, er klinken stemmen op straat, het lokt me niet.
Dit is een periode waar ik niet van hou, vroeger al niet, en nu ook niet. Altijd heb ik gedacht dat het aan de neppe vrolijkheid lag, maar nu die vrolijkheid er veel minder is, merk ik op dat er toch iets is dat me stoort. Misschien is het dat algemene: de berichtjes naar tientallen mensen tegelijk ‘Beste wensen!’ ‘Gelukkig nieuwjaar!’ Van mensen waar je anders nooit iets van hoort.
Noem me gerust een grommelpot, want dat ben ik. Op deze dagen beduidend meer dan anders. En dan is er dat onzichtbare nieuw begin. In 2021 wordt alles veel beter! Maar het is niet alsof we massaal van plan zijn om ons anders te gaan gedragen.
Noem me gerust een grommelpot, enkele dagen nog.
Avondrood
