Het was zondagochtend, een dag om uit te slapen, me te vullen met koffiekoeken en al de onzin uit de bijlagen van de weekendkrant te lezen.
In plaats daarvan werd ik wakker op een ontiegelijk vroeg uur met het idee dat ik iets wou maken dat een grote somberheid uitstraalt. Ik at een ontbijt bestaande uit drie Tuc koekjes die er nog lagen van gisterenavond, en zette vervolgens koffie en Tom Waits op.
Ik vulde de tafel met oude kranten, tekenpapier en zwarte verf.
De vrouw die ik schilderde bevocht haar demonen en Tom Waits vertelde een verhaal over een man met een vrouwengezicht op het achterhoofd. Ondertussen kwam de zon op, met gulle stralen. Tom Waits zong een lied over een vogeltje dat verliefd werd op een walvis, waarop de vrouw op mijn blad begon te glimlachen.
