Tsjilp maakte nooit een verpletterende indruk. Waar hij ook kwam, niemand die hem zag. Dat hij verlegen was, maakte het hem niet gemakkelijker. Terwijl anderen riepen, durfde hij amper te fluisteren.
‘Hé, hallo!’ riepen de anderen. En: ‘Kijk naar mij!’ Dan keek iedereen.
Maar op de zachte vraag van Tsjilp ‘Wil jij mijn vriendje zijn?’ kwam nooit een antwoord.
Hij was wat groter dan de anderen. Dat kwam doordat hij graag at. Wie goed eet, wordt groot.
Toch is het niet omdat je groot bent, dat ze naar je kijken. Niemand was het gewoon om zo’n grote vogel te zien. En iedereen kijkt graag naar wat hij gewoon is. Maar alles kan veranderen.