Ik wacht in het station van Leuven. Het is begin juli, de trein zal om 16.37 aankomen op spoor 2. Als ik in Kortrijk aankom, is het eind augustus. Ik heb boterhammen bij, koekjes, appels en water. Mondvoorraad voor de eeuwigheid die zal volgen. Verder is mijn rugzak gevuld met boeken en een schrift om in te schrijven. Ik schrijf een half blad, sluit mijn ogen en word wakker in Brussel-Centraal. Zo gaat dat met de eeuwigheid, voor je het weet is het voorbij.
Er zweeft een geur van zweet en broodjes hesp, de mensen rond mij dragen vette brillen en cultiveren okselvijvers. De eeuwigheid leek mooier dan hij is, dus sluit ik mijn ogen. Ik pers ze toe, tot na Brussel-Zuid en realiseer me dat dit bijna de helft is. Razendsnel neem ik boek en schrift. Tijd om te schrijven! Voor ik het weet zijn we in Kortrijk, dan is het eind augustus. Dan is de eeuwigheid voorbij.
