Het was al even geleden dat ik nog naar onze schrijfgroep FNWP ging. Gisteren lukte het gelukkig weer. Gelukkig, want de warmte en steun van zo’n schrijvende groep is iets dat je moeilijk met iets anders kan vergelijken.
We gaven onszelf de opdracht om in de huid te kruipen van een beroemd persoon en hier een stukje over te schrijven. Ik koos voor Edith Piaf, Jacques Brel en Keaton Henson.
En ik kwam tot deze stukjes:
Bouw huisjes
met een gaatje in maar
laat me er niet in wonen
Ik ben een vogel van de straat
die naar je toe wil komen
En zing ik heel mijn wezen vol
het is om jou te warmen
Ik verlang zelfs niet naar groot applaus
Maar naar je
zachte armen
(Edith Piaf)
Ik zweet niet
maar ik ben een zee
waarin ik je laat leven
Mijn stem voert mijn verhalen wel
maar kijk,
mijn handen beven
Ik leef niet op een podium
ben liever bij mijn vrienden
uit angst om ooit alleen te zijn
of geen liefde te vinden
(Jacques Brel)
Mijn handen zijn gordijnen
ik hou niet van publiek
veel liever zie ik mensen
of schilder ik het missen dicht
of vul het met muziek
Mijn handen zijn te mager
om ogen te verbergen
die enkel willen huilen
daarom laat ik een baard staan
om achter weg te schuilen
(Keaton Henson)
