Verdrijf ik al mijn aardigheid
stop ze in bruine dozen
verstopt onder mijn bed
en ik zou bloemen willen plukken
uit streng verboden tuinen
en morsig willen leven maar
de winter is er net
Dan hou ik aan je deken vast
en trek te veel naar mij
in plaats van boos te worden
laat je me gewoon vrij
laat je me gewoon lopen
En ik kijk weer naar de dozen en
ik maak ze opnieuw open
