De ramen naar de tuin
die tranen
een boom die droomt
van ergens weggeweest
haar rode jurk te uitgelaten
gekleed voor een
veel blijer feest
Had zich de zomer laten smaken
was daarom wachtend op nog meer
wou ze zich net wat mooier maken
maar was gewoon te traag geweest
Dat het zich van haar losscheurt nu
bij ieder deel voelt zij meer spijt
Van hout kan men violen maken
maar blaadjes van verwachting vol
tonen alleen haar zwakte
verstopt in dracht en tooi
Ach, kijk je naar wat zwakheid is
dan zie je
dat is ook wel mooi
