Gisteren schreef ik een stukje voor de piano.
Ik schrijf muziekstukjes op mijn manier.
Eerst kies ik een akkoord en dan zoek ik een ritme, een sfeer die daar bij past.
Daarna luister ik wat daar op rijmt en ik ga verder.
Noten lezen en noteren kan ik niet, dus schrijf ik muziek zoals ik een gedicht schrijf. Ik onthoud, film of neem op en schrijf daarna het gedicht in woorden op.
Omdat ik daarmee vertrouwd ben.
Wat buskruit in de veren
zo zou het moeten gaan
zo zadel ik mijn duif en
we vliegen naar de maan
Had jij hier een idee van
toen ik zei dat ik zou gaan?
De wolken rondom ons
dan Melkweg met zijn banen
En er is ook veel wind
die me soms wat doet tranen
Ik kijk niet meer terug
ik voel me licht en blij
Wij vliegen naar de maan toe
alleen mijn duif en mij
Soms woedt er een orkaan
in een hoofd dicht bij de maan
Een sterretje dat aandraagt
om weer naar huis te gaan
Het licht gezicht dat ja knikt
en ik streel de gladde rug
Het is al laat, straks donkert het
We vliegen best terug
