Een poosje geleden schreef ik een liedje over een grote, struise vrouw en een nietig mannetje. Ze komen elkaar tegen en worden verliefd. Eind goed, al goed.
Bij gebrek aan conflict compleet waardeloos als verhaal.
Het lied maakte een wandeling van mijn hoofd naar mijn buik en weer terug. Toen bedacht ik dat het ontbreken van een conflict hier toch een conflict is. Omdat mensen hier een conflict verwachten – als dat uitblijft is dat verwarrend. Daarom voelde ik er toch een boekje in. Uiteindelijk moet de lezer een conflict voelen, niet de personages.
Ik ging aan het tekenen. Misschien wordt het ooit een boek. Misschien ook niet. Ik leg het nog even in de koelkast maar monteerde wel al een filmpje met de voorlopige tekeningen.
