Ik zit in een Leuvens café, vlakbij het station. Hier heerst een sfeer waar ik van hou. Mensen lopen langs me heen, aan de andere kant van het raam. Iedereen doet zijn best om het druk te hebben, want dat is de wet.
Vandaag gaan veel mensen nog op zoek naar een cadeautje voor Moederdag. Ik niet.
Daar is niets zieligs aan, want ik heb dat nooit moeten doen. Ons moeder was daar heel praktisch in. Zij kocht haar cadeautjes zelf, daarna zei ze hoeveel we haar schuldig waren.
Zij vond dat beter dan wanneer wij brol zouden kopen die ze niet nodig had.
Ik vind dat geweldig. Het typeerde haar, het maakte haar ongewild charmant.
Zelf zou ik zo ver niet gaan. Voor mij heeft het wel iets, die cadeautjes die niet nuttig moeten zijn. Maar ik heb nooit veel moeite moeten doen voor Moederdag en dat doe ik ook vandaag niet. Ik zit hier bij een kop koffie, kijk naar de mensen, denk aan ons mama, en ik glimlach.
Avondrood
