Spinnen vang ik met de blote hand.
Met muizen zou ik dat ook doen, als ze zich een beetje lieten doen.
Ik heb geen schrik om mijn haar zelf te knippen. Ik durf, op mijn respectabele leeftijd, blootbuiks dansen voor een publiek. Ik zing graag voor mensen.
Toch ben ik een bangerik. Het zijn van die rare angsten.
Voor een kamer zonder raam, een deur die te dicht is. Een overvolle bus. Geroezemoes dat de vorm van een fietspomp aanneemt en mijn hoofd vol blaast. Tot het ontploft.
Daarover gaat dit ochtendlijk liedje.
Avondrood
