Ze kropen uit stoffige kelders
vijfkoppig scherp beredeneerd
Zo slopen ze in kinderkamers
vermomden zich als dromen
om net wanneer het veilig leek
weer op bezoek te komen
Ze glipten weg
als vader kwam
en schuilden in riolen
Ze grijnsden in toiletten
bedreigden in het bad
Verstopten zich
onder het bed
onder een stoel
onder de mat
Ineens waren ze weg
beledigd en ontkracht
gelijkgesteld aan kikkertjes
vernederd, dan vergeten
Trokken ze zich terug
om te rusten en te eten
Kwamen ze sterker weer
en droegen nieuwe kleren
Ze hadden honderd koppen nu
en speelden met geweren
Gedroegen zich als een publiek
dat geeuwde en veel kuchte
Wat later als de menigte
hoofdschuddend om je kleren
Als dat grote examen
dat je vergat te leren
Het gevoel om te verstikken
in een te volle trein
Soms zou je daarom willen
dat er weer echte monsters zijn
