Deze week had ik het voorrecht om workshops te geven in een verzorgingstehuis. Gisteren, na de workshop sprak ik met een vrouw van 102 jaar. Ze had de mooiste ogen van de wereld.
Wat worden ogen dieper
als kassen
vijvers zijn
waarin twee vissen me vertellen
dat tijd
iets net als water is
En leven lijkt op zwemmen
al doet het soms
ook pijn
Vandaag kwam ik in contact met ouderen in een verdere fase van dementie.
Voor mij is dat nieuw, maar ik ben blij dat ik mocht kennismaken met deze sterke mensen.
Hamster
ik mijn herinneringen
als olifanten in mijn hoofd
Soms gaat het daarvan hangen
komt er niets meer naar boven
Mijn nu
Mijn eigen woorden
lopen erin verloren
