Het is maar wind
die me doet tranen
nu ik kijk naar de zee
En ik zou lachen als ik moed had
En ik zou dansen als een vis
Alleen maar drinken
als ik dorst had
Ik hou van drinken aan de kade
Ik hou van alles in dit leven
Alles dat drinkbaar is
De golven praten
zonder later – vertellen
steeds weer
dat verhaal: gelukkig zijn
om hier te leven
en ik geloof het allemaal
als ik hier sta
Wanneer de stem van zee en water
mijn trouwe twijfels overstemt
En ik geloof
En ik beaam
En ik vergeet
de tere pijn
dat er nooit echt een fase is
van helemaal
gelukkig zijn
