Ze had net een reep met pralinevulling in haar kar gegooid.
Een winkelkar is een zaligheid, je hoeft er maar achteraan te lopen. Als het aan haar lag, dan volgde ze de kar overal. Volgen was beter dan nadenken. Zonder boodschappenlijstje, de kar besliste: krakelingen, speculaas, kattentongen, lange vingers.
Verder en volgen, alleen dat. Gezouten pinda’s, chips en rode wijn.
Wachten aan de kassa. De kortste rij met de volste karren, geen twijfel. 15 minuten, en een dagblad, kauwgom, druivensuiker, pepermunt.
Ze had haar muntstuk van 50 cent op het dashboard gelegd voor volgende keer.
Zonder nadenken volgde ze een zwarte Berlingo. Zijn pinker naar rechts en zij moest naar links.
Pas toen voelde ze paniek.
