Wat je zelf doet, doe je sneller en beter. Althans, dat vond mijn oma, die gelukkig geen kinderen moest opvoeden in tijden van mini-winkelwagentjes en door kinderhanden belegde pizza’s. Zelfs van haar kleinkinderen moest ze het niet hebben. Met grote gebaren joeg ze ons de keuken uit terwijl ze in een mum van tijd het hele huis naar viervierde gebak deed geuren. Helpen mochten we niet, ervan eten dan weer wel.
Maar neen, het is niet zij die me deze overtuiging bijbracht. Het gebeurde al schrijvend, al tekenend. Al wachtend op antwoorden, op gemaakte beloftes. Soms kwam er een antwoord, soms werden beloftes ingewilligd. Soms niet. Let wel, het liefst van al werk ik wel samen met anderen. Dat is stimulerend en het kan je vleugels geven. Als het werkt, brengt het je niet tot in de wolken, maar tot bij de sterren.
Toch, op een bepaald moment kreeg ik het gevoel dat de ontwikkeling van mijn werk te veel van de goodwill van anderen afhing. Terwijl ik, als kunstenaar, juist steeds beter wist waar ik naartoe wou. Daarom nam ik bepaalde projecten zelf in handen. Wat me ook toeliet om meer te genieten van goede samenwerkingen.
Daarover gaat deze cursus: http://www.vormingplus-brugge.be/maak-je-eigen-kinderboek
