Enkele dagen geleden hoorde ik een Kimya Dawson cover door Amanda Palmer. Zeer geïntrigeerd ging ik op zoek naar meer muziek van deze Kimya Dawson. Ik ontdekte een singer songwriter die zeer eenvoudige liedjes brengt, op basis van drie of vier akkoorden en een repetitieve melodie – en dan een tekst waar je volledig van achterover valt.
Hier een poging om één van haar liedjes te coveren. Met hier en daar een foutje, maar oefenen tot iets foutloos is, daar zie ik de lol nooit van in.
In dit liedje vertelt Dawson op een treffende manier over haar zwangerschap. Maar omdat ik zelf niet zwanger ben, is het niet dat wat me het meest trof.
Wel dit stukje:
then I think back to that 12 year old poet
how she didn’t know it was what she would be
all she could do was hide under her bed
scared to death that somebody might read her diary
Het deed me weer denken aan toen ik twaalf was en begon met schilderen. En het bracht me heel dicht bij mijn eigen dagboeken. Ik ben een schrijfster van dagboeken. Al sinds mijn kindertijd vertrouw ik dagelijks mijn gedachten toe aan schriftjes. Ondertussen heb ik er een kast van vol. Schrijfsels die ik nooit herlees. Soms zou ik die oudste schriftjes wel eens willen herlezen, maar ik gooide ze weg. Doodsbang inderdaad, dat iemand ze ooit zou lezen.
Vanmorgen schreef ik dit gedicht, geïnspireerd op het Dawson liedje:
Als ik weer twaalf ben
ben ik schilder
van werkjes in plakkaatverf
op stevig wit papier.
Ik hou me eraan vast
weet niet goed waar ik heen moet
maar telkens als ik schilder
ben ik alleen maar hier.
Het helpt me van de tram af
van elke dag naar school gaan
van zijn zoals de anderen
van zoeken naar mijn weg
Maar als je op een tram zit
valt er niet veel te zoeken
Dan volg je of dan slaap je in
vraagt niet om veel uitleg.
Het stevig wit papier
werd canvas of piano
werd zoeken en verzamelen
gedichten, liedjes schrijven.
Maar wist ik vroeger veel
dat sommige dingen blijven
dat ik diep in mezelf
voor altijd twaalf zou blijven.
En misschien inspireert dit stukje jou ook, om iets te schrijven, te tekenen of te spelen. Ik hoop het, inspiratie is iets om door te geven.
