Een tijdje geleden maakte ik regelmatig animatiefilmpjes – maar dat is dan ook al een tijdje geleden.
Het probleem met dat soort filmpjes is dat ze volkomen zinloos zijn.
Daarom moeten ze zich al echt bij me opdringen, me misleiden en mijn tijd stelen.
Vandaag overkwam het me nog eens. Ik probeerde een liedje van Tom Waits op piano te spelen en er kwamen beelden op mijn netvlies. 30 minuten, dacht ik, meer heb ik niet nodig om dit te schilderen en er een filmpje van te monteren. Dat klopte. En toen kwam er dat gedicht.
Animatiefilmpjes zijn sluw, ze slagen er in om tijd te stelen. Maar ik draag niet meer zoveel tijd op zak, de schade blijft beperkt.
Dit filmpje stal ongeveer 50 minuten, meer viel er bij deze arme luis niet te rapen. (Later, als ik rijk ben, laat ik me pluimen als een kip – maar dat is dan weer het volgende verhaal.)
