Gisterenavond ging ik nog eens naar onze schrijfgroep “Friday Night Writing Party”, kortweg FNWP. Zoals altijd deden we samen een leuke schrijfopdracht. Deze keer draaide alles rond dauwdruppels.
Het inspireerde me tot dit gedicht:
Zij denkt de parels aan haar hals
en danst ermee, om drie uur ’s nachts
alleen de kroegen in.
Zo zoekt zij hem.
Ken jij hem? Let dan goed op.
Maar ben jij hem?
Stem gewoon toe
Knik altijd ja
en smacht naar haar
Het geeft niet wie en hoe.
Regel1: Wijs haar nooit af
Regel 2: Reik haar iets aan
dat onderhuids blijft branden
Het moet niet echt bestaan
En brak jij Regel 1, jij zondaar?
Dat kost je zweet en tranen dan
als dagdauw op het gras
De parels die zij om haar hals verzamelt
Dus: Brak jij Regel 1, jij zondaar?
Sterf stil, zonder geluid
Zij wringt je lichaam
leeg van tranen
En lacht je daarna uit
