Zit hij nu vastgevangen nog
zonder een ander
in zijn hoofd
schrijft zo aan de verhalen
waar hij zelf in gelooft
probeert warmte te vangen
vanuit zijn schuilplaats binnen
houdt hij zich enkel vast nog
aan zijn eigen zinnen
hoort hij de wereld lopen
op zware klompenvoeten
ach, denkt hij
zij doen ook alleen maar
alles wat zij moeten
en hij doet voort
schrijft en gelooft
ziet daar een zwaluw komen
de koude winter weggejaagd
zijn hoofd priemt uit de grond
bloeit hij
de bloem die hij mag zijn
zijn woorden stralen uit
op blaadjes
verwelkt de bloem,
dan is het zo
en worden woorden
zaadjes
