Afgelopen week bekeek ik Leuven met andere ogen, want ik kreeg de fijne opdracht om een stadswandeling uit te werken.
Gisterenochtend vertrok ik om 7.00 uur om de route die ik op papier had uitgestippeld te ervaren. Een wandeling langs de Pieter Coutereelstraat, omdat we daar woonden toen ik klein was. Ineens zag ik me weer staan in onze tuin, een stadstuintje vol koterijen. Er was een soort hok met daarin lege vogelkooien. Allemaal rechthoeken, boven en naast elkaar.
Wij vlogen weg uit Leuven, maar ik kwam terug.
Ik zie de kooien weer voor me en bedenk dat ze een ideale plek zouden vormen om een mensenleven in te bewaren. Netjes geordend per periode. Veel meer geschikt dan een ladekast, omdat er nog ruimte overblijft om te fladderen.
Avondrood
