Laatst schreef ik een stukje over hoe boeiend het kan zijn als je niet weet hoe iets moet.
Vandaag ontdekte ik dat het ook inspirerend is om niet te weten wat iets betekent. Het zet aan tot fantaseren.
Zoekend naar liedjes die niet al te moeilijk zijn om op piano te spelen (ik noem mijn keyboard van 39 euro gemakkelijkheidshalve een piano), kwam ik op dit 9 crimes van Damien Rice:
Mooi lied, vond ik. Mooie tekst ook. Alhoewel: Waar gaat het eigenlijk precies over? En vanwaar die titel?
Dat gaf me de ruimte om er mijn eigen interpretatie aan te geven.
De zin “It’s a wrong kind of place to be thinking of you”, bracht me naar de gedachte dat de slechts mogelijke plaats om aan iemand te denken wellicht in de nok van een circustent moet zijn, ondersteboven hangend aan een trapeze.
Dat bracht me dan weer tot het volgende schilderij:
(Klik op de afbeelding om het groter te zien)
