Van die eerste zonnestralen onthoud ik vooral de boeiende tegenstellingen:
De mensenstroom die twijfelt tussen spaghettibandjes en een wollen trui.
Een jong meisje dat vrolijk voorbij huppelt op gele ballerina’s en de moeder, kreunend onder het gewicht van te veel meegebrachte jassen en truien.
Onze kinderen in de tuin, terwijl ik in de kelder zit.
En de vrolijkheid die er is in die donkere kelder!
Want gisteren kocht ik een nieuwe ukelele, een tenor (beetje groter, beetje luider).
Tijd voor een rondje Ukelele anthem:
Jaja, het is soms een beetje vals, maar zo hoort het eigenlijk.
