Niet elke project wordt een boek.
Voor mij hoeft dat ook niet. Ik ben niet de enige auteur / illustrator met dozen en een harde schijf vol manuscripten die nooit het daglicht zullen zien.
Naar het schijnt publiceert Amélie Nothomb maar een fractie van wat ze schrijft. Wat niet in boekvorm verschijnt, blijft bij haar gewoon in dozen. Na haar dood zal het vernietigd worden. Er zijn manuscripten waarover ze zich diep schaamt, en dat is bij mij niet anders.
Er zijn ook manuscripten waarover ik me niet schaam. Projecten die (nog) niet de gladheid hebben van een boek, maar waar ik wel achter kan staan.
Waarom ik er dan niet gewoon aan schaaf? Omdat er al heel wat schaafwerk in mijn planning staat. Ik maakte gewoon andere keuzes.
“Een kleine krak” is zo’n project. Een verhaal over kwetsbaarheid en over pesten. Over een schildpad, omdat ik van schildpadden hou. Om een boek te zijn is het te ruw. Maar aan een schildpad schaaf je niet. Daarom geef ik het een plekje op mijn blog.
