Op 1 januari nam ik een beslissing: ik zou ukelele leren spelen. In de namiddag van diezelfde dag bestelde ik via het internet een gele ukelele. Een mens mag impulsief zijn af en toe. Over een piano zou ik langer nagedacht hebben, maar een ukelele kost amper 30 euro – daar heb je zelfs geen paar schoenen voor.
De redenering die eraan voorafging was de volgende: Ik ben nu bijna 41 jaar, dat maakt dat ik minstens nog eens 41 jaar heb om dingen bij te leren. In het deel dat nu komt hoef ik niet meer zindelijk te worden, lopen kan ik al en middagdutjes zijn niet meer nodig. Tijd zat dus om nog massa’s leuke dingen te leren!
Het heeft iets van een midlifecrisis al past het woord crisis hier niet. Midlifeinspiratie klinkt misschien zo slecht nog niet. Geen brommers of dure auto’s voor mij, ik heb er simpelweg het geld niet voor. Dus hou ik het klein, geel en goedkoop.
Ongeveer een maand geleden ontving ik het pakketje via de post, en sindsdien trek ik dagelijks naar de kelder om er even “muziek te spelen”. Ik moet nog gigantisch veel leren, maar ik leer ook snel bij. Wie het simpel houdt komt al wat rapper tot resultaat.
Voorlopig hou ik het bij covertjes, maar binnenkort kan ik dit mini-instrument ook meenemen als ik lezingen ga doen bij kleuters.
Geel, ik vind dat een mooie kleur.
Filmpje met kelderzicht
