Hoewel ik niet meer zo naar publiceren neig, schrijf ik nog veel.
Het is prettig om herinneringen neer te pennen: de kleuterklas, eerste vakanties met mijn lief, diepe droefheid in de tweede moderne c, de piano van mijn tante en de kristallen vaas op haar tafel,…
Uit die herinneringen put ik ook inspiratie voor kleine animaties.
Er vormt zich een lijn
tussen netels en klissen
de veren van vogels
en de schubben van vissen
Er zijn mensen als kruinen
en als kale takken
die onmetelijk stijgen
of onverbiddelijk zakken
Er zijn grenzen als muren
die tradities omwallen
en de angst dat met muren
ook de mensheid zal vallen
Maar het hart in het huis
staat een ogenblik stil
opent ramen en deuren
omdat de zomer dat wil
