In mijn wildste dromen wordt mijn tiny house een animatiestudio. Voor heel kleine, heel eigenzinnige producties, die wel wereldwijd bekeken worden.
Dan groei ik als filmmaker, mijn beelden worden steeds sterker, en steeds meer eigen. Mijn muziek wordt een genre op zich en de opnamekwaliteit wordt op zijn minst aanvaardbaar. En ik breng mijn poëzie in beelden en in muziek.
Een mens mag dromen terwijl hij kleine stappen zetten, het maakt de tocht leuker.
Met haar zachte vingertoppen
slaat de herfst in mijn gezicht
Een boomblad zwaait nog even
trekt dan naar de grond en zinkt
Wij zouden drinken van de zomer!
ons voeden aan oneindigheid
Verblind zagen we geen einde komen
plots was daar wel dat nieuw begin
dat van het daglicht van september
van spinrag en van boekentassen
en van de dag die nauwer wordt
maar waar wij wel nog net in passen
Laat ons nog dansen als we dood zijn
van buiken, bloed en vel ontdaan
Laat ons dan nog feestjurken dragen
al is het maar om naar de markt te gaan
En als we niet meer kunnen drinken
laat ons dan dronken zijn van herfst
Laat ons, nu het nog niet te laat is
zo nog wat leven om ter sterfst