Dat ik mijn werk niet meer gedaan krijg, merk ik de laatste dagen.
Het maakt me niet paniekerig, het is gewoon zoeken naar een nieuw evenwicht.
Daar waar ik eerder mijn meest productieve uren had vlak na het opstaan, vul ik deze uren nu met dingen als het halen van hout, het leegmaken van het droogtoilet, het aanmaken van de kachel en het maken van eten. En het voelt heel goed om dat te doen.

Pas rond de middag staat mijn hoofd naar werken, maar ik merk dat het dan wel lukt om er langer mee door te gaan. Die gewoonte moet ik me meer eigen maken. Om meer werk ‘s avonds in te plannen.
‘s Avonds bezig zijn met tekenwerk is trouwens erg gezellig. Zeker omdat ik momenteel werk aan een aantal interessante stopmotion projecten. Samenwerkingen met andere artiesten, heel stimulerend en leerrijk allemaal.

De winter wordt koud maar knus, veel zin om ons lekker binnen te barricaderen, ver weg van de boze wereld. In een stopmotion wereld, met een kachel en een droogtoilet.

Share and Enjoy

Ik ben verhuisd, ik schreef het al.
Maar er is meer veranderd dan dat. Ik was er al aardig naar aan het toegroeien, maar ondertussen ziet mijn leven er echt anders uit dan pakweg een jaar geleden.
Misschien las je ook dit al, dat ik me meer bezig houd met groenten uit de tuin, met het bereiden ervan, met koken en bakken en zo.

We wonen nu in een huis zonder centrale verwarming, er zijn wel kachels maar die gebruiken we vooral ‘s avonds. We gebruiken ook geen warm water en het toilet is een droogtoilet. Dat is allemaal niet zo bijzonder, maar ik heb wel altijd in warme huizen met warm water en een koelkast (die hebben we nu ook niet) vol voorverpakte spullen gewoond. Was dat slecht. Nee, natuurlijk niet! Maar het was ook geen bewuste keuze, ik wist niet dat het ook anders kon.

Comfort is nu hoe we ‘s avonds in bed zitten, het kacheltje brandend en onder warme dekens. Eten is leuker en lekkerder, want zelf gemaakt. En kruimels op de grond zijn helemaal oké want er is sowieso geen mogelijkheid om het hier zo proper te houden als in mijn vorige huizen.
Ik voel dat ik anders ga tekenen en schrijven, er is meer werk maar er is ook meer rust.
En ik ga nog veel tekenen en schrijven, er zijn dingen die niet veranderen.

Share and Enjoy

Naar het mooie lied van Renaud

Share and Enjoy

Wat is veel?
95 kilo
zeven glazen wijn
drie gulzige kindjes
die aan het huilen zijn
Twee mannen in je bed
één steentje in je schoen
je fietslicht én je remmen
die het niet meer doen
Eén meter achtennegentig
of dertig meter vrije val
een week voortdurend regen
en dagen zonder jou
vooral

Share and Enjoy

Gisteren was ik op de boekvoorstelling van een poëziebundel. In een mooie locatie, het was er aangenaam warm, er werden mooie dingen gezegd en voorgelezen. Gezongen ook, en gespeeld.

Toen kwam de uitgever, hij overhandigde het eerste exemplaar aan de auteur. Hij sprak (naar mijn gevoel iets te veel). En zei iets over geduld hebben in plaats van rap uit te geven in eigen beheer.

En ik dacht: Laat ons nu rap overgaan tot de receptie.
Niet omdat ik ongeduldig ben. Ik weet dat goed uitgeven in eigen beheer om heel veel geduld vraagt.

Share and Enjoy