Wie enthousiast begint met het maken van eenvoudige animatiefilmpjes in stopmotion, komt meestal al snel vast te zitten. Ik maakte een filmpje dat meer inspiratie kan bieden, op basis van mijn eigen ervaring. Heb je hier een vraag over? Dan mag je me altijd contacteren (sandrine.lambert@telenet.be)
Maandelijks archief: oktober 2022
Wat me bezighoudt
Op deze blog schrijf ik over wat me bezighoudt. Meestal gaat het dus over schrijven, illustreren, muziek of lesgeven. Of over andere dingetjes die me blij, bang of verdrietig maken.
Sinds kort hoort daar ook koken bij, ik schaam me haast om dat toe te geven. Tot ongeveer een half jaar geleden had ik nog nooit gekookt, en ik maakte er bijna een statement van om dat nooit te zullen doen.
In mijn vorige relatie had mijn man altijd gekookt, en hij kon dat ook heel goed waardoor ik geen enkele behoefte voelde om ooit zelf achter het fornuis te gaan staan.
In mijn huidige leven is er ook een man die goed kookt. (Voor alle duidelijkheid: Beide mannen hebben ook tal van andere zeer goede eigenschappen!) En hij heeft ook een prachtige tuin, vol bloemen, planten, groenten en bomen. Iets meer dan een jaar geleden nam ik me voor om me hierin te verdiepen, we volgden toen twee workshops wildpluk. En die waren zeer interessant! Maar ik was er niet klaar voor om me ervoor open te stellen, ik had angst om mijn eigenheid te verliezen. Ik was altijd iemand geweest van tekenen en schrijven, van laat me hier rustig in mijn kamertje zitten om mijn ding te doen, en niet van ‘laat ons samen bloemen eten’.
En toen kwam er de dag waarop ik merkte dat wie uit de tuin eet beduidend minder vaak naar de winkel moet. En ik haat winkelen.
Van de ene dag op de andere ging er een wereld voor me open. Dit was iets anders dan naar de winkel lopen voor een waslijst aan ingrediënten om vervolgens alles minutieus af te wegen en wiskundig klaar te maken.
Het was gewoon naar de tuin gaan en kijken wat je vindt, en dan proberen om daar iets lekkers van te maken. Eerst uiterst eenvoudig en dan zoekend naar variatie.
Ik ben nog lang geen keukenprinses, en dat hoop ik ook niet te worden, maar ik vind het wel leuk, het houdt me bezig.
Share and Enjoy
Blij als een kind
Het is niet zo dat je een leven kan indelen in geluksdagen en ongeluksdagen, elke dag heeft wel een beetje van beide. Toch voelde gisteren wel als een geluksdag.
Het begon met een heel fijn mailtje dat iemand me stuurde over mijn gedichten. Daarna kwam er een mailtje met een aanvraag voor een workshop die ik echt graag wou geven. En toen vroeg uitgeverij Averbode me ook nog om een verhaal te schrijven! (En daarbij legde één van onze nieuwe kippen een ei en kon ik de dag doorbrengen met het heerlijkste lief dat er bestaat.)
Ik ben dus aan het schrijven voor uitgeverij Averbode. Een verhaal over bijen. En dus lees ik me in, om zoveel mogelijk over het leven van de honingbij te leren. En dus leef ik me in: in een bijenmeisje dat op avontuur gaat.
Blij als een kind
Share and Enjoy
Rafel
Waar bij de dag de rafel intreedt
de stilte voor hij scheurend wordt
en wij, die gewoon ouder werden
en tijd als brood verdeelden
Pas na de maaltijd komt de dorst en
na het drinken zien we kruimels
die we vaak nalatig morsten
Het is zoals de zee ze prevelt
als versjes, haast in kindertaal
de woorden waar we nooit naar hoorden
en plots verstaan we ze allemaal
Share and Enjoy
De prijs van papier
Prijzen stijgen, ook die van papier.
Voor schrijvers en illustratoren is dat lastig, wij hebben papier nodig.
Toen ik laatst mijn boek “Clara” liet herdrukken, schrok ik me een bult. Sinds de eerste druk in mei was de prijs ongeveer verdubbeld.
Minder schrijven dan maar? Minder tekenen? Wachten met het publiceren van een volgend boek tot de prijzen weer dalen? Maar hoe lang moet een mens dan gaan wachten, verdorie!? Wij zijn schrijver, dichters, tekenaars,… kunstenaars! Wij laten ons niet dicteren door de prijs van papier.
Dus ik schrijf, en ik teken, en ik tel.
Hoeveel kost een boek in kleur? Hetzelfde in zwart wit?
Harde kaft of softcover? Spiraalbinding? Of zelfs nietjes…
Minder bladzijden, meer exemplaren, lichter papier,…
Schrijvers zijn geen tellers, ergens klopt dit niet.
Share and Enjoy
Een kamerjas over je kleren
Er is spanning voelbaar rondom mij, ik merk het aan alles, zelfs aan mezelf.
Ik merkte het zo-even in de winkel, er was weinig volk. Het is een kleine buurtwinkel, echt veel volk is er nooit, daarom ga ik er graag. En omdat ze er andere dingen verkopen dan in grote winkels (veel noten, Turkse zoetigheden, blikken met letters die ik niet kan lezen maar die erg mooi zijn), en vooral omdat de man van de winkel heel erg vriendelijk is. Maar ook hij lijkt zich zorgen te maken.
Ik denk dat de hoge energieprijzen en de stijgende prijzen in winkels er echt in hakken. Zelfs wanneer je het geluk hebt om nog alles te kunnen kopen, voel je schrik dat het snel niet meer zal lukken. En dat we niet weten hoe het allemaal zal evolueren.
Warmte is een schaars goed. Ook ik ben het nu gewoon om binnen mijn kamerjas over mijn kleren te dragen. Natuurlijk, het heet niet voor niets een kamerjas, en vroeger was het ook niet anders. We werden verwend door de jaren heen, hoog tijd om weer wakker geschopt te worden.
Toch is er een verschil tussen zuinig zijn omdat je weet dat je het met je houtvoorraad of voorraad steenkool een hele winter moet doen, en zuinig zijn omdat je er geen idee van hebt wat ons allemaal boven het hoofd hangt.
Er is spanning voelbaar in mij, ik merk het aan alles, vooral aan de wereld rondom.
Share and Enjoy
Om een piano in je hoofd te klasseren
Piano spelen is voor mij niet zoiets als schrijven. Ik ben gehecht aan mijn piano, maar ik heb niet de ambitie om goed te spelen. Iets goed doen, daar kruipt tijd in, tijd die ik niet aan mijn piano wil geven. Ik heb mijn tijd nodig om boeken te maken, om te schrijven en te tekenen. En daarnaast ook alles wat er echt toe doet.
Toch probeer ik om elke dag te spelen, om het weinige dat ik kan niet te verliezen. Soms stel ik me daar vragen bij: Waarom niet gewoon stoppen? Met accordeon en ukulele stopte ik ook. Maar als ik er verder over nadenk, voel ik dat ik gestopt ben met die instrumenten omdat ze niet meer waren dan een deel van mijn zoektocht naar een manier om woorden op muziek te kunnen zetten. Met alleen maar een piano kan dat ook.
Natuurlijk zou ik graag een goede muzikant zijn! Net zoals ik vroeger graag samen met de mannen in het The A-team busje had willen zitten. Of dat ik graag golvend rood haar tot over mijn borsten zou willen hebben. Leuk om van te dromen, maar het hoeft niet echt.
Voor mij is de piano een instrument dat het me toelaat om ook liedjes te schrijven. Zo heb ik het nu in mijn hoofd geklasseerd, en eigenlijk zit het daar goed.
Share and Enjoy
Even paniek en dan weer drijven op de stroom
Het zijn onzekere tijden, mensen letten extra op hun uitgaven, dat is begrijpelijk. Dat is iets dat ik zelf ook doe, maar dat ik ook aan mijn inkomsten voel, als zelfstandige.
Enkele weken geleden voelde ik lichte paniek, maar ik verplichtte mezelf om te blijven werken, aan alles waar ik in drukke tijden niet toe kom. Ik illustreerde veel, startte weer een stopmotionproject op en schreef verhalen voor beginnende lezers.
En toen ging de trein weer rijden, er waren nieuwe aanvragen voor workshops, en een reeks waarvan ik had gevreesd dat die niet meer zou doorgaan is volzet. Hoera! Morgen geef ik weer echt les, twee maal zelf: live en via zoom.
In mijn eentje werken is fijn, ik doe dat echt graag, maar met een zekere regelmaat weer tussen de mensen zitten en meedrijven op de stroom, heb ik wel nodig.
Ook werken zonder financiële onzekerheid geeft adem, daar zal ik niet om liegen.
Er komt dus weer een periode van aangename drukte aan, waarna ik zeker weer zal genieten van het alleen zijn. Maar nu voel ik me oprecht blij met de mensen met wie ik weer op pad mag!
Share and Enjoy
Over schrijven
En hoe het leven soms
vooral op een herhaling lijkt
de dingen die je nog wil doen
omdat je ze ooit hebt gedaan
in een zoeken naar bevestiging
geloven dat we echt bestaan
We schrijven wat verbeelding is
wat herhaling overstijgt
wat wel gek mag maken
wat van huilen glijden maakt
We schrijven om ons in te graven
om geen kou te vatten
om met letters op te vullen
wat soms gaten maakt
door tekortkomen of hol gemis
En dus herhalen we ons schrijven
omdat het ook een vorm van leven is
Share and Enjoy
Videocursus: Uitgeven in eigen beheer, doe het goed
Ik maakte een videocursus rond uitgeven in eigen beheer. Vooral omdat ik voel dat wie het overweegt om zijn boek zelf uit te geven met veel vragen zit.
Alle info hierover vind je hier.
En in deze video licht ik al een tipje van de sluier op: