Mijn lied, dat als de vrijheid klinkt
werd vloeibaar van verlangen
van maanden van afwezigheid
gaat het van hoog en schril
naar een gesloten zuchten
naar rauw zuchten van zin
als vruchten die nog zurig zijn
maar rijpen in de zon
verzucht ik onverwachtheid
ik wou dat dat weer kon

Share and Enjoy

Wat moeilijk is:
het leven
een staat die je niet vrij laat zijn
en dagenlang van felle regen
een hart dat beetjes barstend is
hoofdpijn, en gewoon
zijn
En ook dat handen helen
dat er een land is van papier
dat vliegen iets als vluchten is
maar meer op jouw manier
Dat mensen kunnen schreeuwen
op de frequentie van een zoen
en dat dwars liggen vooral gevaarlijk is
wanneer we het niet doen

Share and Enjoy

Muziek en beeld, dat gaat op een bijzondere manier samen. Dat stapt niet en dat kuiert niet, dat rent niet en dat hinkelt niet, het slaagt er evenwel ook niet in om te vliegen, al probeert het dat wel. Het is meer een in de wolken lopen op hele hoge stelten en dingen zien die je anders zou missen. Muziek als een paar stelten om je beeld te doen bewegen, al doet het dan wat stokkerig aan. Of beelden die het horen tonen, ofwel geluid maar dan in kleuren, het zweven van een klein verhaal.

Share and Enjoy

Op geluk moet je niet wachten, zo wordt gezegd, je moet het maken. En zo heeft het ook geen zin om te wachten tot je dromen uitkomen, je moet ze najagen. Maar met al dat najagen, zou je soms nog vergeten om even rustig te gaan zitten. Om in de lucht te kijken naar die dromen, om er één (of twee, of drie) uit te kiezen en er naar te reiken. De kans is reëel dat je ze niet kan vangen, daarin zijn dromen als wolken, ze lijken tastbaar, maar dat is schijn. Toch, als je even verder denkt, dan voel je dat het je niet om de wolk zelf te doen is, je vindt ze mooi, je zou zelf iets van die schoonheid willen uitstralen. En dan helpt het om er even bij te gaan zitten. Je de vraag te stellen: Wat vind ik mooi? Wat is het precies dat me erin aanspreekt? Hoe kan ik dit in mijn leven integreren?

Zo keek ik ooit naar de lucht, ik zag wolken in de vorm van Brel, Brassens, Roosbeef, Amanda Palmer, Aurora, Renaud,… Ik wou ze allemaal zijn, en liefst tegelijk. De droom dreef weg, zoals wolken dat doen. Daarna bedacht ik dat ik het fijn zou vinden om met mijn schrijven ook op een andere manier te raken. Ik zocht naar heel concrete handvaten om dat te doen, ik ging erbij zitten, ik nam er tijd voor, en ik schreef mijn kleine liedjes. Er zijn van die hele kleine wolkjes in de lucht, en die mogen er ook zijn.

Dit is een van mijn liedjes

Misschien heb jij ook zo’n droom? Een schrijfdroom, een boekendroom, een iets héél bijzonders geven aan één kind droom? Begin er dan vandaag mee: www.aagvernelen.be

Share and Enjoy

Eenvoudig schilderideetje voor kinderen of volwassenen.
Materiaal: acryl (mag heel slechte zijn), (aquarel-) kleurpotloodjes

Share and Enjoy