Mijn boek “Achter de deur die niet opengaat” verscheen net, en daarmee overviel me een grote drang om te schrijven, een nieuw project dient zich aan (hier alvast een fragmentje):
De meeste mensen sliepen ‘s nachts, maar Erik niet. Als de maan scheen zocht hij het gezelschap op van de doden.
Edith was zijn beste vriendin, zij was grappiger dan levende meisjes. Als ze lachte, viel haar onderkaak op de grond.
‘Ik wou dat ik dat kon,’ zei Erik.
‘Je moet geduld hebben, zei zij.
Het is zondagochtend, gisteren was het (logischerwijze) zaterdagavond. Helemaal niets te doen, zoals meestal de afgelopen 14 maanden.
Een mens houdt daar geen kater aan over.
Een mens staat dus fris en monter op en neemt zich voor om de ramen te wassen, ettelijke hoofdstukken te schrijven en naar de bakker te gaan want het brood is oud en bijna op.
Opties te over, maar in feite moet een mens helemaal niks, en al helemaal niet op zondagochtend.
Een mens kan dus net zo goed zijn ramen vuil laten, het werk uitstellen, tevreden zijn met een restje oud brood en achter zijn piano gaan zitten.
‘Kom je er niet bij?’ vroeg Kikker. ‘Het water is niet meer zo koud.’
Dat was gelogen. Al wist Flavie dat het voor Kikker geen leugen was, voor hem was het water prima, maar voor haar was het te koud. Toch ging ze in de tobbe zitten om hem plezier te doen.
‘Jammer dat je zo groot bent,’ zei Kikker. ‘Anders konden we een wedstrijdje zwemmen.’
‘Ik kan niet zwemmen.’
‘Jammer dat je zo groot bent,’ zei Kikker. ‘Anders leerde ik je zwemmen.’
Flavie vond het ook jammer dat ze zo groot was, veel liever bleef ze voor altijd klein.
‘Wees niet zo droevig,’ zei Kikker na een tijdje. ‘Van droevig zijn word je groen.’
‘Ben jij weleens droevig?’
‘Nee, nooit. Ik ben groen omdat ik een kikker ben, maar dat is wat anders.’
(fragmentje uit “Achter de deur die niet opengaat”, het boek verschijnt heel binnenkort)
Waarom zou je acryl en olieverf gebruiken in illustratie? (blablabla)
Prille begin van een nieuwe videocursus die eraan komt, maar ook de cursus rond het schrijven en illustreren van kinderboeken kan je nog volgen: https://atelierhilde.maatos.nl/cursus/kinderboeken-schrijven-en-illustreren/
Is het omdat we niet gul in liefde geloven
dat we in anderen soms vijanden vinden
Maar hoe werden er ooit nieuwe vogels geboren
als zij elkaar ook niet domweg beminden
Als wij ons als vogels of als golven gedragen
die vloeiend de wolken bevaren
met vleugels gespreid en in rollend bewegen
kwamen we dan nog, in terughoudendheid
die onwelkome andere tegen
Op 1 januari begon ik aan het schrijven van een nieuw verhaal, het kreeg als werktitel “1 januari”, daarna veranderde de werktitel in “Flavie”. Uiteindelijk koos ik voor de titel “Achter de deur die niet opengaat”. Het is geen zwaar verhaal, het is geen groot verhaal, het is een verhaal dat net door het kattenluikje past. Net als Flavie, want zij moet haar huis altijd binnenkomen via het kattenluikje omdat haar vader de deur dicht timmerde. Daar is niet veel achter te zoeken, hij houdt gewoon niet van bezoek. Flavie heeft een kikker en ze spreekt met haar nachtlampje, want echte vrienden maken is moeilijk wanneer je al elf bent en je zit nog steeds in het eerste leerjaar. En dan komt Erik in haar leven, haar eerste echte vriend, een bijzondere vriend met erg grote oren (hij kan de mieren verstaan).
Dat is het in een notendop, en nu moeten er illustraties komen. Hier is er alvast eentje (eigenlijk zijn het er twee, maar dat doet er niet toe).
