Liedjes schrijven en er een filmpje bij maken is voor mij hetzelfde als een wereldje bouwen en erin kruipen. Het kost me bijna een dag, van begin tot einde, maar het omvat dan ook al de disciplines die ik een beetje beheers. Deze bizarre tijden zijn dan ook een vruchtbare bodem om liedjes te schrijven. Dit proces over verschillende dagen verdelen zou niet hetzelfde zijn, dat zou meer zijn zoals een lijn trekken, terwijl ik nu een cirkel maak om in te gaan zitten.
Maandelijks archief: mei 2020
Over een vogel, die eigenlijk dertien vogels is
Het was een zondag van vroeg opstaan. Van denken: Ik heb nog veel werk, maar ik doe het niet, het is zondag. Deze gedachte heb ik ook regelmatig op maandag of donderdag, maar je gedachten kan je nu eenmaal niet zelf kiezen.
In plaats daarvan schreef ik meteen na het ontbijt een liedje, dat eigenlijk een verhaaltje is. Ik knipte ook dertien vogels uit papier, en daarmee maakte ik een filmpje. Had ik daarmee de wereld kunnen verbeteren, ik had het gedaan, want daar is veel meer nood aan.
Maar het werd dus maar weer een filmpje. Over een vogel, die eigenlijk dertien vogels is.
Share and Enjoy
Het wordt een boekje van niets, het begon met een soort gezoem in mijn linkeroor dat doortrok naar mijn armen, handen, vingertoppen. 44 bladzijden bevolkt door wezens en woorden.
Share and Enjoy
Kwetsbaar, maar alweer sterker
Ik voelde me kwetsbaar vandaag, daarover schreef ik eerst een gedichtje en daarna een liedje. Ik voel me nog altijd kwetsbaar, maar ik heb er toch weer een gedichtje en een liedje bij.
Share and Enjoy
Het zijn maar nieuwe takken
die door mijn wangen kraken
ze kiezen zuiver zonlicht uit
leren opnieuw te ademen
Dit is mijn schors, het is geen huid
niet mijn gezicht dat met je praat
achter dit masker kan ik doen
alsof het altijd goed gaat
Kijk door me heen, bevoel me
en spreek met zachte stem
ik zie er trots en weerbaar uit
veel sterker dan ik ben
Share and Enjoy
Piano – privélessen
We mogen weer privélessen geven, met mondmasker, met de ramen open, met veel alcoholgel. Maar toch, het voelde goed. Gisteren gaf ik een eerste les en er mogen er nog véél meer volgen. Wil jij graag piano leren spelen? Lees dan even verder:
In drie lessen van één uur maak je kennis met het klavier, leer je de basisakkoorden kennen en ontdek je hoe je je zang kan begeleiden en hoe je kan improviseren.
Voorkennis en kennis van notenleer zijn niet nodig, we leren meteen hoe je akkoordgericht op een piano of keyboard kan leren spelen.
De lessen worden privé gegeven en gaan door in Kessel-Lo (Leuven).
Dagen en uren bespreken we vooraf, in samenspraak.
Voor kinderen of volwassenen
Prijs: 35 euro voor 3 lessen van één uur
Meer info of inschrijven? sandrine.lambert@telenet.be of 0487625073
Share and Enjoy
Dearest reader of my dream
Elke zaterdag schrijf ik een liedje, als ik 80 ben zal ik op die manier bijna 2000 liedjes hebben.
Share and Enjoy
Wachten
Wachten tot mijn armen weer
die armen zijn die kozen
die over natte wangen gaan
die drogen en die troosten
die armen met twee handen aan
die balsemen bij pijn
armen die van mij alleen
maar ook weer van de anderen zijn
Share and Enjoy
Het was een groene Ford Fiesta, met een cassetterecorder, en een cassette met Pianosonate nr. 9
Alles brengt me naar mijn moeder.
Het is markt in Tongeren en het regent, een beetje maar, net genoeg om mondhoeken naar beneden te doen wijzen. Mama wil naar de kraam met ondergoed, omdat ze er grote bh’s verkopen, maar ze koopt niets omdat ze niet kan passen. We kopen aardappelen maar mijden de kramen met dieren, want daar kan ze niet tegen. Daarom keren we via een omweg terug naar de auto.
Het is een groene Ford Fiesta, ik herinner me nog vooral de cassetterecorder. Mama houdt veel van muziek, maar niet van dansen en niet van zingen. Zij kan Mozart door haar armen en benen doen stromen zonder ook maar een millimeter te bewegen. Een keer zag ik haar dansen, samen met mijn zoon Kamiel. Daarna huilde ze, en ik ook.
Het is fijn om weer even bij haar te zijn, alsof ze er nog is. Het doet me niet meer huilen, dat is voorbij. Het is al meer dan veertien jaar geleden dat ze stierf. Als ik haar gezicht voor me zie, is dat het gezicht op de foto’s, niet haar echte gezicht.
Ik schijn op haar te lijken, we hebben dezelfde lach. Veel liever zou ik haar karakter willen, haar onvoorwaardelijkheid, haar vermogen om diep te zitten en toch een hand te reiken naar wie nog dieper zit, en haar vermogen om muziek te beleven met haar hele wezen.
Share and Enjoy
Een bed vol zinnetjes
Soms word ik wakker met een bed gevuld met zinnetjes. Te licht om bij elkaar te borstelen, ze waaien weg als stofdeeltjes en blijven dan door de kamer dansen tot er muziek bij komt. Vanochtend was het zo’n wakker worden, tegen de middag was het een liedje geworden dat ik aan enkele van mijn oudere schilderijen kleefde. Ieder ruimt op op zijn manier.