Soms boren liedjes zich in mijn hoofd, in mijn hele wezen, dan kan ik niet anders dan er iets mee doen. Ook al weet ik dat het eenvoudig zal blijven, omdat ik nu eenmaal geen groot muzikant ben.
Maandelijks archief: december 2019
Hoe je ook blijft slapen nu
motregen die niet stopte
en geen wind
die wolken weg kan drijven
Alleen de schaduw
van wie moeder was
of de anderen die we missen
in de donkerte van bolle spiegeling
van een naaldboom vol met lichtjes
Share and Enjoy
Ik spreek niet goed de taal van blaadjes
versta alleen het groeten
het lispelt wat
het praat heel zacht
het sijpelt regendruppels soms
wanneer het droevig lacht
Share and Enjoy
Cursus portretten tekenen
Omdat het onderwerp me al meer dan dertig jaar bezig houdt, en omdat ik het fijn vind om dingen door te geven, werk ik momenteel een cursus portretten tekenen uit voor het CVA.
Bij de cursus zullen ook een reeks video’s horen, die post ik gewoon op mijn youtube-kanaal. Hierbij post ik er alvast eentje over de grote verhoudingen bij het tekenen van een portret in vooraanzicht.
Share and Enjoy
The sound of the oaktrees
De herfst duurt lang en de winter moet nog komen. Ik bouw wereldjes en vul de gaten in mijn hoofd met dons, takjes en blaadjes zodat ik erin kan kruipen tot de dagen weer lengen.
(Klein DIY videoclipje bij eigen liedje:)
Share and Enjoy
Ik wil geen ochtend tegenhouden
die wakkert in december maar
ik mis al zomermaanden,
nu tenen na het opstaan
hun kop als krul bewaren
naschrikkend van de koude vloer
Share and Enjoy
Beter dan niets
November was druk, en december wordt dat ook – maar minder. Er zijn weer dagen waarop ik de deur kan vergrendelen. Waarop ik even niemand anders binnen laat dan de stem van Jacques Brel. Om die dan op te drinken, samen met sloten koffie en af en toe een glas rode wijn. Wat er dan komt laat ik komen: kleuren, geluiden en woorden.
En wat ik daar dan mee doe? Niets anders dan ze in dit soort berichtjes verwerken.
Ik bewonder mensen die grote dingen maken, maar wat ik maak is klein. En dat is beter dan niets (wanneer de koffie erbij me smaakt).
Niemand die hun dorst kan zien
zeeën zingen zelden zachtjes
ze brullen en ze slaan
ze branden in hun water zijn
slokken het leven zonder genade
geen inkijk en geen zelfverwijt
en niemand die hun dorst kan zien
Misleid door overvloed
bekijken we de zon
zacht zinkend in de horizon
alsof het liefde is