Hoewel hij groot en reus was
met een reuzengang en reuzenkracht
weerscheen zijn blik dat tere
en klonk zijn stem te zacht
Soms deed hij bergen beven
soms trapte hij de mensen plat
maar met een hoofd dat in de wolken leefde
ontging hem dat toch wat
Hield hij van samen feesten,
hij was ook graag alleen
Hoewel hij groot en reus was
was hij als iedereen
Een project afronden is fijn, en een beetje lastig.
Werkte je wekenlang met een duidelijke focus, ineens is die weg. Je kijkt om je heen, zoekend naar een nieuw punt. Je zou je aan om het even welk punt willen vastklampen, want het is zo gemakkelijk om je ergens op te richten. Maar dat mag je niet doen, want bewust kiezen is wel degelijk belangrijk. Dus zoek je naar een plek waar je even kan blijven zitten. Om na te denken, te kijken, te ruiken, te voelen en te rusten. Een plek waar je iets kan vastnemen, om het daarna weer neer te leggen. Een schetsboek kan zo’n plek zijn.
Nog even, dan is het boek klaar. Het is een beetje een vreemd project, niets voor het grote publiek, maar een klein publiek is zoveel liever.
Je zat gebogen voor me in een trein
zo goed als leeg, behalve wij
Er was iets van niet kennen
tot ik zacht dag tegen je zei
We stapten samen van de trein
door niets verbonden met elkaar
behalve door verschrompeld zijn
Ik liet me raken door jouw aarzel
mijn schamen bond je meer aan mij
zo braken wij doorheen de wolken
gedreven en heel even vrij
Waarom geen vleugels laten groeien
als schouders samen bloeien gaan
Nadat de kraaien uit ons vlogen
konden we zelf niet meer weerstaan
