Respectabele leeftijd

Er zijn dingen waarvan ik vind dat ik het recht heb om ze niet te doen. Dat lijstje van dingen groeit met mijn leeftijd mee. Het gevoel dat ik erbij heb is: Op mijn respectabele leeftijd heb ik het recht om te beslissen dat ik dat niet doe.
Eén van de dingen waarvan ik al min of meer beslist had dat ik ze niet wou doen, was praten in mijn video’s. Ik maak die filmpjes dolgraag, maar vond het toch altijd wel veilig om me er een beetje anoniem in te gedragen.
Tot ik ineens merkte, als ik naar video’s van andere creatievelingen kijk, dat ik het irritant vind om niet te zien wie me iets uitlegt. Door daar op te letten, besliste ik ineens dat ik toch eens moest proberen om een beetje te praten in mijn filmpjes. O ja, ik vind mijn stem raar als ik me hoor spreken. Maar kom, wellicht is dat voor iedereen zo.
Dus, hierbij: Het eerste filmpje waarin ik spreek en waarin mijn gezicht duidelijk in beeld komt. Zonder filters of vervagen, want op mijn respectabele leeftijd heb ik het recht om er geen twintig meer uit te zien.

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

We hielden van woorden
in die tijd
ze hingen aan koorden
die tussen mensen lopen
uitwisseling van dromen
Als mensen alleen dromen
van hun eigen geluk
ontstaan benarde knopen
en gaan de woorden stuk

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Hij staart naar plaatsen naast het raam
Wat houdt hij van de regelmaat
van lijnen recht op het behang
Een stap zetten in grillig zijn
doet hem meteen verkleinen
het beetje aanleg dat hij heeft
onmiddellijk verdwijnen

Hij maakt zijn kleine kunnen sterk
door zich ernaar te richten
Eet nu spaghetti ongekookt
schrijft tricolon gedichten
Kijkt naar de lijst en adoreert
is blind voor schilderingen
Nu hij daarin berusten kan

ontdekt hij zoveel
mooie dingen

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Een stukje van drie zonnestralen

Ik schrijf nog maar zelden zomaar een blogje. Wellicht ben ik niet de enige, er wordt gewoon minder geblogd. Daar is niet echt iets mis mee, maar als ik nog eens af en toe tijd neem om vroegere blogjes te lezen, voel ik heimwee.

Het was fijn om stil te staan bij kleine dingen. Om die net iets groter te maken. Of om iets groots juist kleiner te maken. Een beetje poëzie toe te voegen aan het dagelijks leven.
Ik schrijf nog steeds dagboeken. Ik maak nog steeds groter en ik maak ook nog altijd kleiner. Maar ik doe het met minder zorg.

Bij deze neem ik me niet voor om weer vaker te bloggen. Er is al zoveel dat ik me voornam. Maar vandaag had ik zin om de drie eerste zonnestralen van de lente samen te nemen en er een klein stukje van te vlechten.

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Een eenvoudige doordruktechniek

Een rustige zondag. Ik maakte nog eens een video met een eenvoudig illustratief techniekje.
Ik hou ervan om deze video’s te maken. De combinatie van iets beeldends, het monteren van zo’n filmpje en het bedenken van een stukje muziek dat erbij past, vind ik heerlijk.

Mag ik je vragen om op mijn kanaal te abonneren? Om regelmatig nieuwe filmpjes te zien, of gewoon om mij plezier te doen en te steunen :-) Dankjewel!

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Winter

Winter maakt ijs van de ramen
verandert mijn adem
in killige zinnen
en ik lijk wel bevroren maar
het dooit al vanbinnen
Ik hoor het verhaal van de vogel
die praat langs het water
want onder het ijs zwemt een vis
die leeft van alleen maar verlangen
gedreven door fluiten van vogels
die steeds weer herhalen
dat het straks lente is

(Deze illustratie is nu ook te koop, kijk even bij Illustraties)

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Weet je dat mijn handen beven
mijn tongpunt schreeuwt
mijn voorhoofd knaagt
Zie je hoe mijn wangen bleken
krampachtig aan het trillen gaan
mijn maag
mijn bekken en
mijn ribben
te vastgeknoopt om stil te staan

Zie me met gebrekkigheid ik
verdwijn sneller dan plastic
twijfel meer dan watervallen
ik ben alleen
gemaakt van
ik

(Deze illustratie is nu ook te koop, kijk even bij Illustraties)

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS