Zin om nog snel zelf een kerstcadeautje te maken voor je beste vriend(in)? Struin even rond op zijn of haar Facebookprofiel, kies een mooie (of gênante) foto en maak er een heel persoonlijke bewerking van. Met deze techniek lukt dat met gemak!
Maandelijks archief: december 2017
Wat haar boos maakte
was de regen en
mandarijnen in de trein
daar kon ze ook niet tegen
Vandaag gaf zij een vinger
zij namen heel haar hand erbij
Weer een kwartier vertraging
dus was een ander blij
dat zij de trein nog haalde
waarna weer zoveel vrolijkheid
terwijl zij alleen baalde
Brussel-Centraal, daar moest ze zijn
Hij beefde van omarmend zijn
dat vond zij wel
heel fijn
Share and Enjoy
Een oog in wasco en babyolie
Buiten is het koud en nat.
Geniet van de tijd dat je kinderen naar school zijn of stop ze wat vroeger in bed, en pik hun wasco krijtjes.
Voor deze techniek heb je niet meer dan een blad, wasco krijtjes en babyolie nodig.
Veel plezier!
Share and Enjoy
Verdrijf ik al mijn aardigheid
stop ze in bruine dozen
verstopt onder mijn bed
en ik zou bloemen willen plukken
uit streng verboden tuinen
en morsig willen leven maar
de winter is er net
Dan hou ik aan je deken vast
en trek te veel naar mij
in plaats van boos te worden
laat je me gewoon vrij
laat je me gewoon lopen
En ik kijk weer naar de dozen en
ik maak ze opnieuw open
Share and Enjoy
Vogelvrouw
Soms ontstaat een beeld gewoon door associatie. Je vertrekt vanuit een verlangen (buiten zijn – vrij zijn – vliegen!), en gaat daarop verder. Zo kwam ik tot dit portret. (Dat nu weer om een verhaal vraagt.)
Share and Enjoy
Lijk ik je aan te staren?
Ik kijk alleen maar naar je
Naar de haren die je aaide
van dat verloren kindje
De glimlach die je weggaf
aan wie er niet om vroeg
maar wel een hele ochtend
van afwijzing verdroeg
De oude man
met maar een krant
die je voor liet gaan en
ik doe net of ik geeuwen moet
omdat mijn ogen tranen
Share and Enjoy
Portret – werken aan een reeks
Imaginaire portretten zijn fijn om in een reeks te maken.
Momenteel werk ik aan een reeks kleine portretten in bister en waterverf. Het zijn geen echte mensen, ze komen gewoon uit mijn hoofd. Bij elke portretje hoort ook een gedicht. Omdat ik denk dat een werkproces boeiender is dan een resultaat, laat ik af en toe over mijn schouder meekijken. Misschien kan dit filmpje jou ook inspireren.
Share and Enjoy
Er groeit weer gras tussen mijn tenen
nu plassen wolken zijn
die ver zijn weggedreven
Ik zaaide bloemen in mijn hals
die zich nu langzaam tonen
Ik voel weer nieuwe blaadjes en
fris water door mijn aders stromen
Mijn rug kan zich weer krommen
mijn ribben zijn weer vrij
De ogen die ik in de spiegel zie
zijn opnieuw die van mij
