Een poosje geleden schreef ik een liedje over een grote, struise vrouw en een nietig mannetje. Ze komen elkaar tegen en worden verliefd. Eind goed, al goed.
Bij gebrek aan conflict compleet waardeloos als verhaal.

Het lied maakte een wandeling van mijn hoofd naar mijn buik en weer terug. Toen bedacht ik dat het ontbreken van een conflict hier toch een conflict is. Omdat mensen hier een conflict verwachten – als dat uitblijft is dat verwarrend. Daarom voelde ik er toch een boekje in. Uiteindelijk moet de lezer een conflict voelen, niet de personages.

Ik ging aan het tekenen. Misschien wordt het ooit een boek. Misschien ook niet. Ik leg het nog even in de koelkast maar monteerde wel al een filmpje met de voorlopige tekeningen.

Share and Enjoy

Schreef ik de herfst neer met citroen
om later met een vlam bij kaarslicht
mijn woorden weer te raden

Ik ben alleen
de avond lang
het is zo stil
Dat is ook wat ik wil

Share and Enjoy

Er verschenen weer twee nieuwe boekjes van mij bij Uitgeverij Die Keure.

Share and Enjoy

Ik blijf om te kijken
naar hazen die slapen
warm onder de grond
met oren als laken
geen enkel gefluister
van wind of van blaadjes
Maar nee
ik moet gaan

Mijn stem roept mijn naam
Ik dwing me tot maken
mijn nest te verlaten
O! noem me geen vogel
alleen om mijn pluimen
Noem me veel meer.

Hoe graag zou ik schuilen
gerusten als hazen
maar lucht heeft geen gaten
geen gangen of raten
En ik ben ook geen dier
dat slaapt in een gang!
In de grond ben ik zo
verslingerd aan vrijheid

Soms maakt dat me bang

Share and Enjoy

Een scheut nieuwe liedjes voor wie graag zingt of van water houdt!

Share and Enjoy

Gisteren presenteerden Tine Hertmans en ik ons boek Ninja in Destelbergen.
Vandaag verscheen dit zeer mooie verslag met sfeervolle foto’s in het Nieuwsblad:
http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20160918_02473769?pid=5862089

Foto: Geert Herman (Het Nieuwsblad)

Share and Enjoy

Net zoals de lichtinval in november, de lach van mijn jongste zoon en een kop te slappe koffie, kan ook muziek me aan mijn moeder doen denken. Een lied kan je eigen verhaal lijken, ook als het geen letterlijke interpretatie is.
Ik hou van het werk van Keaton Henson. Hij heeft net een nieuwe cd, en daar ben ik nu al van onder de indruk. Zeker van het lied “The Pugilist”. Het gaat over je vastklampen aan het leven. Bang zijn om te gaan, iets tastbaars willen achterlaten en niet vergeten willen worden.

Mijn moeder wordt niet vergeten, niet zolang ik leef. En mijn broers en mijn zus. Haar collega’s ook, en vele anderen. Maar dat is een doekje voor het bloeden. Zelfs dan zou ze in haar leven niet hebben toegestemd om te vertrekken, als ze had mogen kiezen. Zij had haar leven niet willen overdoen, maar ermee stoppen wou ze zeker niet.

Ik wou dat ik dit lied voor haar had geschreven. Maar ik zal er een ander moeten schrijven. Alhoewel, ze zou er niet naar geluisterd hebben. Mijn moeder luisterde liever naar Stravinsky. Zij was gelukkig als wij dat waren. En zij was trots op ons als ze zag dat we onze kinderen goed groot brachten. Laten we dat dan vooral proberen te doen.

Mijn versie van dit gevoelige lied. Ik probeerde het beeld dat ik erbij heb uit te werken in stopmotion. Daarom kortte ik het een beetje in.

Share and Enjoy

Zelf word ik graag geïnspireerd door kleinschalige projecten.
Een droom als een vlieger van papier. Die je zelf vouwt. Je loopt ermee naar de hoogste top. De tocht ernaartoe is net zo lang als je dat zelf wilt, en vooral boeiend. Het loslaten van de vlieger zo spannend dat je overweegt om het niet te doen. Maar je doet het toch.
Het is een vlieger, het is geen vliegtuig. Kinderen wuiven ernaar, mensen glimlachen, iemand vergeet heel even zijn eenzaamheid. En iemand raapt de gevallen vlieger op en voelt de tinteling om ook zoiets te maken.

Zo zie ik de uitgave van een boek in eigen beheer of via een kleine uitgeverij. Je leert uit het proces, geniet van behaalde successen, inspireert er anderen mee. En je gaat je afvragen of er nog andere papiersoorten zijn voor de vlieger. Hoe je tot bij een hogere top geraakt. Of je beter krachtig gooit of gewoon loslaat.
Daarover gaat deze cursus: https://www.centrumvoorafstandsonderwijs.be/cursus-2/eigen-boek-uitgeven/

Ik schreef de cursus om anderen op weg te helpen, om te tonen dat er verschillende manieren zijn om je droom waar te maken. En hoe je dat kan doen.
Contacteer me gerust als je er meer over wilt weten!

Share and Enjoy

Zoals soms op een feest
waarop niemand je ziet
waarop iedereen danst
Iedereen maar jij niet

Met een vuurwerk van glitters
waarvoor iedereen zucht
Het voor jou alleen knalde
waardoor jij alleen vlucht

Mensen met sikkelmonden
Ha hallo alles goed
En jij knikt en zelfs ja zegt
want je weet dat dat moet

Er een vriend naar je toekomt
je zijn zakdoek aanbiedt
ook al is die doordrongen
van zijn eigen verdriet

Elkaar tonen naar buiten
in verbanden gehuld
waar de maan als een deken
de lucht met sterren vult

Share and Enjoy

En dus ging ik naar de drogist voor 100 gram Arabische gom en pigmenten, om zo mijn eigen inkt te maken. Deze zomer had ik de kans om een workshop te geven voor Artforum vzw, samen met een collega. Zij had toen het idee om samen met de kinderen onze eigen inkten te maken op basis van natuurlijke ingrediënten. Dat was zo fijn dat ik me voornam om dit ook te doen met de kinderen van mijn ateliers in Oud-Heverlee.
Maar eerst even zelf proberen. Ik kocht Arabische gom, verschillende pigmenten, een pot rode bieten, ajuin en thee.

Omdat het mijn lievelingskleur is begon ik met rood.
Ik schetste een figuur in een kamer, dat was waar ik aan dacht bij het zien van die inkt. Het bruinrode gaf de figuur iets dat zo wanhopig leek.
In feite was dat al te veel afleiding voor mijn associatieve geest. Ik liep naar de piano, speelde enkele lage akkoorden en krabbelde losse woorden op een blad. Daarna mengde ik een ander rood, schetste verder, legde meermaals de weg van inkt naar piano af.

Rood is zo mooi, zo rijk. Zeker als je het zelf mengt ontdek je er tonen in, en akkoorden en woorden.
Je hebt geen hartzeer nodig om een droevig liedje te schrijven. Een pot rode bieten, pigment en rode wijn vermengd met Arabische gom doen het ook wel goed.

Share and Enjoy