Een boek illustreren over een gitzwarte hond – ik vond het een hele uitdaging. Het was dan nog niet zomaar een hond. Het verhaal “Ninja” is opgedragen aan Ninja, de overleden hond van Tine. En ik wist heel goed hoe sterk de band is die zij met dieren heeft. Maar ik denk dat we samen tot een mooi boek kwamen bij het warme verhaal dat ze schreef.
Vandaag kregen we bericht dat het boek er is, een deel van de winst gaat naar Stichting Handen voor Pootjes (verkoopinfo volgt).
Maandelijks archief: maart 2016
Vogelbad
Giet ik een plas
op mijn piano
Een plensje nat – een vogelbad
Het vinkje
koolmees
tortelduiven
spelen ze springend
vogelliedjes
De eerste lentemelodietjes
Share and Enjoy
Jeugdboekenfeest Brugge
Dit was gisteren, op het Jeugdboekenfeest in Brugge…
Meer van dat op de zalige blog van Lies (die ook deze foto maakte): http://liesonderweg.skynetblogs.be/archive/2016/03/13/de-sprookjesschaar-sandrine-lambert-8581614.html
Share and Enjoy
Gezichten
Van de kinderen uit mijn workshops herinner ik me achteraf vooral de expressie. En hun uitspraken. Vaak heb ik er geen idee meer van of ze blond haar hadden of bruin, of ze klein waren of groot, en wat ze droegen. Maar de vraag of het vuur in hun ogen blijf ik zien.
Soms maak ik schetsjes op de weg naar huis. Vandaag maakte ik een schilderijtje toen ik weer thuis was.
Share and Enjoy
Jeugdboekenweek: Weg van de stad – naar de zee
Het is druk, want het is jeugdboekenweek. Al was het vorige week ook druk en zal dat de volgende niet anders zijn. Maar meestal is druk ook heel fijn. Zo gaf ik deze week een heleboel workshops aan kinderen.
Soms lijkt een klas een woelige zee, maar wat hou ik van die zee!
Kinderen kunnen luid zijn, dat is zeker zo.
Als ze blij zijn lachen ze luidkeels. Zijn ze droevig, dan huilen ze. Voelen ze zich onrustig, dan wiebelen ze. Of ze verkopen een mep aan hun buur. Zo gaat die onrust over in ruzie, en die wordt gewoon bijgelegd. Maar weemoedig zeggen dat het niet slecht gaat, maar dat het vroeger beter was, of dat het anders fijner zou zijn, dat doen kinderen niet.
Ik vind het fijn om mee te varen, me zo ook even kind te voelen. Maar eenmaal terug thuis word ik toch altijd overmand door vermoeidheid. Dan zou ik kunnen huilen, of ik zou iemand een mep kunnen verkopen, maar zo dapper ben ik niet. Daarom wring ik me in bochten, zoals volwassenen dat doen. Ik probeer het om te buigen naar creativiteit.
Gisteren was ik op zoek naar muziekjes die gespeeld kunnen worden op een luchtorgel. Zo kwam ik uit op een Fins zeemansliedje.
Hier probeer ik om er een eigen interpretatie aan te geven. Nu merk ik wel dat de meeste luchtorgeltjes op Youtube voller klinken dat het mijne. Maar hé, het is een zeemansliedje, we roeien met de riemen die we hebben!
Share and Enjoy
Bespreking 123 Piano!
Soms google ik mezelf, of mijn laatste boek. Ik doe dan één oog dicht zodat ik het niet zie als iemand iets lelijks over mij schrijft.
Vandaag ontdekte ik deze bespreking van mijn boekje en dat vond ik wel leuk!
https://tallsay.com/page/4294975925/recensie-prentenboek-1-2-3-piano
Share and Enjoy
Verbeelding
Nog liever zouden we stenen vreten
dan geregeld te grazen in een land
achter de wolken van verbeelding
waar wel gras is en een eenhoorn
op sandalen met gouden stralen
in de manen, dan dat kind
glanzend van geluk op zijn rug.
Dus waarom wij niet?
Share and Enjoy
De adem van een orgeltje
Mijn man vond een oud Bontempi orgeltje in de kelder van zijn ouders.
Hij gaf het me en zei: ‘Het is wel vals.’
En ik dacht: Iedereen is vals
wanneer dat nodig lijkt.
Ik stak de stekker in en drukte op het F akkoord, omdat ik dat een mooi akkoord vind.
Er kwam een oude dame uit het orgeltje. Haar rolstoel werd door een zuster tot bij een vijver geduwd.
Ze ziet niet meer veel
in haar oog blinken zwanen
ze zit bij het water
de zon zoekt haar wang
In de verte wat kinderen
dichtbij haar gesnater
de zuster komt later
ze zit hier al lang
Het kind in haar keel
roept haar moeder, haar vader
Ze zit hier alleen
en alleen maakt haar bang
Nu ziet ze geen kinderen
ze ziet weer soldaten
haar vader die kwaad is
en angst voor een man
Een hand op haar hand
dat liedje van jaren
zacht zingen ze samen
toch smaakt het wat wrang
Share and Enjoy
Net als de wind
Ik blijf maar binnen
want het regent
al dagen lang
de wind weent luid
Buiten hoor ik
de wolven schreeuwen
er rijden auto’s zonder remmen
Soms kan de regen je verteren
sijpelt het zachtjes
door je huid
En ik ren rond een kast vol broden
ik red het wel
ik ga niet dood
En ik ren harder dan de wind rent.
Is dat het soms?
wil ik me meten
Rol ik de deur uit zonder jas en
zelfs een trui ben ik vergeten
De auto’s razen me voorbij
Toch, auto’s kunnen me niet deren
Geen wolf die me nu kan verteren
Net als de wind
waai ik me vrij
Share and Enjoy
123 Piano!
Als een olifant probeert om piano te spelen, dan zal hij tegen zijn eigen grenzen aanbotsen (maar de olifant kan ook een kind zijn of een vrouw, en de piano kan een fiets zijn of een rok in maatje 34). Daarover gaat dit boek.
Iedereen heeft wel een wens
iets dat zo hard kan groeien
soms kan een wolk, vanuit het niets
die mooie droom verknoeien
Zo is dat ook voor Olaf
moet hij daarom veranderen?
of is het soms ook goed
anders te zijn dan anderen
Het boek kost 17 euro en is te bestellen via: http://www.uitgeverijhetpunt.be/
Maar je mag me ook een mailtje sturen voor een heel bijzonder pakketje met een gesigneerd exemplaar: info@sandrinelambert.be
Met een dikke dankuwel aan Uitgeverij Het Punt voor de bijzondere steun!