De laatste tijd schrijf ik zowat dagelijks een lied. Een gril misschien, nieuwe dingen zijn altijd leuk. Maar het voelt toch erg vertrouwd.
In mijn visuele hoofd zijn liedjes voegen.
Hoofdstukken en verhalen, dat zijn stenen. Wezenlijke onderdelen. Samen vormen zij een muur, en muren zijn dan weer boeken.
Liedjes gaan over de dingen die te klein zijn om boeken mee te vullen. Maar ze zijn wel zeer geschikt om het geheel mee te binden.

Covers spelen blijft ook tof. Je eigen versie zoeken van een liedje dat al duizendmaal gecoverd werd. Dit is zeker zo’n liedje:

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Bert, Bob en Balthazar (Een bewerking van de drie biggetjes)

Het doet me plezier regelmatig van leerkrachten te horen dat mijn e-books in de klas gebruikt worden op een digibord.

Ik vind het leuk om af en toe, tussendoor, een verhaal uit te werken om te gebruiken in één van mijn workshops. Ook dit is zo’n verhaal. Gebruik het gerust! (Of lees het in je eentje.)


En heb je interesse in een workshop van mij? Kijk dan eens bij “Workshops” of contacteer me volledig vrijblijvend.

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Elke dag verbeteren

Ik schreef al eerder een stukje over het volgen van een cursus via thuisonderwijs. Wel, ik doe het nog eens.
Waarom? Omdat ik dagelijks toch wel een wisselend aantal uren besteed aan het corrigeren van huiswerk dat me opgestuurd werd via het thuisonderwijs.
Wie zich inschrijft voor een cursus, krijg bij ieder hoofdstuk de kans om een huistaak te maken en die op te sturen naar een docent.
Zelf ben ik docent van de cursussen Kinderverhalen schrijven, Gedichten schrijven, Tekenen en schilderen, Aquarel en Illustratief tekenen. Cursisten sturen me hun taken via een studentenplaform (of plaza) of via de post. Ik probeer dit dan steeds zo snel mogelijk te bestuderen, van feedback te voorzien en te quoteren.
Dat is veel werk, maar het is ook heel prettig om te doen. Ook hier zie ik mensen en hun enthousiasme groeien. Het is fijn om te volgen als cursussen echt van begin tot einde in een goede tempo afgewerkt worden. Maar er is ook begrip voor als het eens een tijdje kabbelt, dat is nu eenmaal het grote voordeel van afstandsonderwijs.

Zelf ben ik docente bij:
www.nha.be
www.centrumvoorafstandsonderwijs.be

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Jeugdboekenweek

met wie ben jij?
ik roep mijn naam!
en zeg mijn achternaam erbij

met we moeten
de kalenders eerst nog doen
en Jules die krijgt nu al een zoen

met ik moet geen pipi
doen en jij? Ik ook niet hoor
kom er gauw bij

met speldjes los en warme
handjes en ogen vol
met diamantjes

met moet je gaan
weer naar je huis?
ja ja wat ging het rap voorbij

zo begon vandaag
de jeugdboekenweek
voor mij

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Uitnodiging

kom je naar mijn feestje?
ik kreeg geen antwoord op die vraag
van mij moet je niet komen maar

luister kom je niet
dan vertel ik aan mijn papa dat
jij mij wel best graag ziet
dat jij mij ooit eens zoende daar
daar! achter de kerk
misschien wordt papa boos dan
en papa die is sterk
als je geen antwoord geeft
op mijn uitnodiging
vertel ik aan mijn mama
hoe jij ooit met mij ging
hoe jij mijn knieën streelde
fluisterde in mijn oor
mijn mama zal hard roepen
en zij! kan roepen hoor
o zie ik je daar schuilen?
durf je niet komen dus?
dan vertel ik aan mijn broer ook
van die éne kus

laat je me toch
iets weten?
ik hoop toch zo verdomd
want man
wat zal ik droevig zijn als
jij niet naar
mijn feestje komt

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Piaf, de mus

Vroeger had ik een groottante die veel weg had van Edith Piaf. Ze moet ongeveer dezelfde lengte gehad hebben en ze had dezelfde houding: lichtjes naar voren gebogen met haar benen een beetje gespreid. Onze tante was van dezelfde generatie en had een gelijkaardig kapsel, maar dan goudblond geverfd en ze droeg eveneens rechte rokken tot even onder de knie.

Tante Elise had dezelfde spot in haar blik, dat hautaine binnenpretje, dat haar ingehouden lach af en toe plots liet klateren . Maar die tante, die zong niet, want zo was ze niet opgevoed, en ze was er te trots voor. Er was nog meer dat ze niet deed omwille van die trots en omwille van die opvoeding. Trouwen bijvoorbeeld. Ze had geen kinderen maar zij hield van vogels. Ze voederde de merels en de roodborstjes die op haar terras kwamen. En de mussen! Piaf betekent mus – alsof toeval bestaat.

Anders dan Piaf werd mijn tante wel oud. Eerst deelde ze een kamer met mijn oma in het bejaardentehuis. Maar toen ze dementeerde begon ze ineens te zingen. Altijd maar luider. Daarom kreeg ze een andere kamer.
Ik hou van de liedjes van Piaf. Het is ook fijn om ze te zingen. Nu al. En als ik ze zing, denk ik aan die groottante. Aan hoe wij kruimels bewaarden voor haar vogels, want alle vogels van de wereld waren van haar. En aan hoe die vogels jarenlang in haar plaats zongen.

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS

Wat ik wil

ik wil een raam
tot aan de maan
of met een lift
naar boven gaan

ik wil een kleed
van sterrenstof
van mensenzweet
van iets dat moeite
heeft gekost

ik wil applaus
als ik probeer
ik wil een trein
die vraagt wanneer
en ik wil meer

en ik wil meer

Share and Enjoy

  • Facebook
  • Twitter
  • Delicious
  • LinkedIn
  • StumbleUpon
  • Add to favorites
  • Email
  • RSS