verf
laten leven
lachen bewegen
gewoon zachte meester zijn
verf moet ook niet genezen
dus ook als je teder leidt
zal het niet naar rozen
geuren verf is kleur
maar stinkt
altijd
Maandelijks archief: januari 2014
Innerlijke dialoog bij het maken van een schilderij
‘Geel.’
‘En nu?’
‘Een beeld zoeken dat interessant is en gewoon mijn gevoel volgen.’
‘Volgens mij is dit geen boeiend beeld.’
‘Elke beeld kan boeiend worden.’
…
‘Moeilijk.’
‘Slecht beeld.’
‘Ja.’
‘Je werkt te snel.’
‘Ja.’
…
‘Dit bewaar ik, dit mag weg.’
…
‘Voeg dit toe.’
…
‘Stop!’
Share and Enjoy
Hoe meer Sandrinen, hoe meer vreugde!
Vandaag viel “Het koekjesavontuur” bij ons in de bus. Een leuk prentenboek over… koekjes.
Vorig jaar maakte ik van het Franse verhaal een Nederlandse bewerking. Op zich is dat niet zo bijzonder. Het bijzondere ligt eerder in de namen en initialen van auteur, illustrator en vertaler. Kijk zelf maar!
Share and Enjoy
Gebroken
Het was weer schrijfgroep gisteren.
Dat gaat zo:
Een tafel vol sympathieke schrijvers neemt plaats op een stoel. De tafel in kwestie is gevuld met lekkers, pen en papier (waarvan het eerste ongeveer 80 % van het aandeel bevat).
Er wordt gepraat, geïnformeerd naar de staat van eenieders gezondheid, kroost, werk en schrijfsels. Soms worden er teksten gelezen.
Dan komt het moment waarop er een bizarre opdracht gepresenteerd wordt.
Zoals dat gaat met zichzelf respecterende schrijvers, wordt er eerst vijf minuten gelachen, gekrijst, over de grond gerold en gebulderd. En dan… wordt het stil.
Stilte in een schrijfgroep is niet zwaar, het zweeft boven de hoofden en doet pennen marcheren. Het duurt net lang genoeg. Altijd.
Terwijl we voorlezen vallen de monden open. Altijd. Omdat schrijvers het beste uit zichzelf op een vel papier spannen wanneer ze samen zijn.
Gisteren kregen we een gebroken beeld als inspiratiebron, bij mij kwam dit stukje naar boven:
Rood kleed
kijk mijn hart
dat niet meer klopt
dat niet meer rent
en niet meer
stopt
dat vuile op
jouw nieuwe kleed
het is mijn
bloed ik
die dat deed
met water koud niet
meer te wassen
maak alles rood!
om aan te passen
het trilde uit
mijn open ribben
zo bonkend
gonzend kon het
glippen
ik wou alleen
maar laten zien
wat jij ook in mij zag
misschien
jij schrok!
alleen maar van de slag
gooi alles weg
gewoon
het mag
Share and Enjoy
Schilderpad
Ik schilder weer veel. Niet omdat het goed of slecht met me gaat, maar omdat het me zin geeft. In iets maken, iets afmaken, een ander pad volgen.
Ik schilder meer en schrijf minder. Dat is geen kwestie van goesting maar van tijd.
Tijd is heerlijk, schilderend.
Share and Enjoy
Na het opruimen van de kerstboom
Het was maar een piepkleine boom, van plastiek. Maar ik ben blij dat hij weer in de kast staat.
Ik voel de kriebel in mijn benen opnieuw, nu al dat eten verteerd is.
Zin in rennen met mijn neus in de lucht om de lage zon mee te capteren. Mensen doen soms rare dingen die toch werken.
Morgen staan we weer op om zeven uur. Ik zal vloeken en het helemaal zien zitten.